Choroba psychiczna a samotnosc.

Nie rozumiem ze osoby chore psychicznie ze zaburzeniami psychicznymi musza byc skazane na samotnosc bo kazdy jak sie dowie ze choruje to na dzien dobry mi dziekuja tak jakjakbym cos byla winna za chorobe bo kazdy sie boi zyc ze mna a ja niejestem ubezwlasnowolniona i ze sikiera nie latam.Ludzie boja sie odpowiedzialnosci i problemow z taka osoba a prawda taka ze zdrowi ludzie tez musza brac odpowiedzialnosc i zawsze sa jakies problemy w zwiazku kazdy zasluguje na to by byc szczesliwa kochana wiec dlaczego tak malo szansy sie daje osobom chorym psychicznie? Oni tez maja prawo do milosci dzieci rodziny a nie ze musza byc chorzy i samotni to przykre.

Moja choroba polega na tym, że wszystko smaruję własną kupą to jakbym miał partnerkę to też bym ją wysmarował to chiba lepi że jej ni mam?

Mnie to nie dziwi. Kto chciałby żyć z osoba chorą np. na schizofrenię albo dwubiegunową? Nie dość że istnieje ryzyko przekazania tego dzieciom to jeszcze trzeba czesto uzerac sie ze zmiennymi nastrojami lub innymi przykrymi objawami. Po co skoro można wybrać kogoś zdrowego? Zastanów się sama nad tym. Zawsze mozna poznać kogoś chorego.

Ludzie nie chca dodatkowych problemow bo maja dosc wlasnych i musisz to niestety zrozumiec.

To dlaczego moja kolezanka ze schizofremia wyszla zamaz i ma dziecko i jest szczesliwa i ktos ja wzial?Ja niechce byc skazana na samotnosc przez chorobe.

Nie wiem dlaczego. Większość by nie wzięła i nie masz co się łudzić.

No wiec albo trzeba miec to szczescie albo brac kogos podobnego ze zaburzeniami niemoge sie pogodzic ze ona mimo swej choroby ma meza dziecko a ja do konca zycia zostane sama przykre a ludzi nie zabijam.

A co ci dolega autorko?