Sylwester przed kamerką

Przyjaciel koleżanki prowadzi firmę kamerkową. Czasami potrzebują posiłków. Na przykład na Sylwestra. Krótko mówiąc dałam się namówić. Z kilku względów. Jeszcze przed pierwszą rozmową dostałam prawie ataku paniki. Miałam nadzieję, że nikt nie zadzwoni. Naturalnie stało się inaczej. Z czasem byłam chyba bardziej podniecona niż moi rozmówcy. Punktem kulminacyjnym było jednak około pół godziny o północy. Wszystkie pracujące musiały zejść do baru na szampana z gośćmi. Było chyba z 50 osób. Nigdy jeszcze nie czułam się tak poniżona. Zawsze myślałam, że to lubię, ale to była przesada. Piszę, bo chcę to jakoś z siebie wyrzucić. Mam 35 lat i normalny zawód.