Czy to tylko przypadek?

Historia dość banalna. Poznaliśmy się w pracy. Z czasem coraz więcej rozmawialiśmy, przebywaliśmy razem. Z czasem zaczęły się plotki, dlatego ona postanowiła stopniowo ograniczać kontakt, bo później mi powiedziała, że ma chłopaka. Z czasem jej zachowanie (olewanie mnie) zaczęło mnie denerwować. Wczoraj w rozmowie telefonicznej zarządałem całkowitego zerwania kontaktu (choć razem pracujemy)w miarę możliwości. Dziś jak na złość widzieliśmy się z 6 razy ale nawet cześć sobie nie powiedzieliśmy. Nawet dyrektor nas wezwał do siebie w tym samym czasie. W końcu spotkaliśmy się na schodach (na zakręcie) ona szła do góry ja na dół. Chcąc nie chcąc nasz wzrok się spotkał, było to "przeciągnięte" spojrzenie i zaraz potem..... Jak się nie potknie, upadła na ręce i wypuściła papiery. Szybko je pozbierała, że nawet nie zdąrzyłem zareagować i jej pomóc. Widać, że było jej głupio. Jak myślicie, to tylko przypadek, czy to moja obecność spowodowała, że się zapatrzyła i upadła?

Po prostu się zapatrzyła i bach.

Nogi jej się zatrzesly i się potknela, tak na nią działasz ale co z tego jak wyszedł z ciebie zwykły d**ek a tego nie przelknie choćby chciała

21:22 dlaczego wyszedł ze mnie d**ek?

Nie jesteś jej obojętny. Dłuższy kontakt wzrokowy o czymś świadczy.

Musiało jej być strasznie glupio, bo skoro ma chłopaka, to kryła się z tym że odgrywasz coraz większą rolę w jej życiu. A teraz trochę się odsłoniła a ty się o tym dowiedziała. Gdy kiedyś porozmawiacie a zrobicie to wcześniej czy później i jej o tym przypomnisz, to i tak zaprzeczy, że to tylko zbieg okoliczności.

Nie przypadek

Może ktoś jeszcze się wypowie.

Patrząc okiem kobiety. Gdybym ja się wywróciła, to znaczy ten facet obok którego przechodziłam nie jest mi obojętny.