Związek na odległość.

Mamusie macie większe doświadczenie. Może pomożecie mi(nam). Otóż poznaliśmy się 3 lata temu. On student na 3 roku, ja dopiero co zaczynająca studia. Jakoś tak wyszło, że jesteśmy razem. Po zakończonych studiach mój chłopak dostał się na aplikację, dostał pracę, ale w innym mieście niż ja studiuje (70 km dalej). Widujemy się średnio 1-3 razy w tygodniu. Trochę mało. Prawda ? Dzisiaj mam urodziny zabrał mnie na sushi, do kina, uprawilismy zaje.... seks. Który raz w tym miesiącu? Pierwszy. Trochę słabo jak na młodych ludzi. On teraz śpi a ja analizuje. Na urodziny dostałam tydzień w New York spędzimy trochę czasu razem, ale poniżej wrócimy do rzeczywistości. Na codzień mieszka sam, duże miasto, w pracy kobiety. Ma milion okazji, żeby dać ,,upóst". Czy taki związek ma szansę przetrwać? Czy życie na odległość ma sens?

Uda się albo nie uda. Pytanie na kafeterii jest bezsensowne. 70 km to bardzo blisko

Może i blisko tylko nie ma kiedy spotkać się. Chłopak pracuje do późna,ja czuje sesję na plecach.

Chcieć to znaczy mieć on widocznie obraca już inna.

Nas dzieliło 500 km i daliśmy radę, teraz jak nie kręcisz z sąsiadem z bloku to już dakeko

70 km to żadna odległość. Jak to "to" to niedługo pomyślicie o wspólnym mieszkaniu i będzie bez problemu.

Bardzo byśmy chcieli, ale wtedy musiałabym dojeżdżać na uczelnię 120 km. Co nie jest ciekawym doświadczeniem.2 lata musimy wytrzymać.

Dla jednego 100km to niewiele dla drugiego przeszkodą 20km... Jeden wytrzyma drugi nie. Widzicie się z tzw.doskoku opisujesz seks... A co będzie gdy codzienność i rutyna was dopadnie?

Wracam z uczelni i padam. Nie mam siły jechać 70 km,pchać się przez korki. Zresztą kurcze on pracuje do 20. Seks jest raz dwa razy na miesiąc. Rutyna? Uwierz mi o niczym innym nie marzę.

Myślisz że dlaczego poszedł spać? Ma Ciebie gdzieś

Zależy jaka to miłość.

A wizę do New York juz masz?

:D związki na odległość są dla takich jak ja. Ludzi którzy mają kogoś raz w czas a później chcą mieć święty spokój.

Co ma tu do tego wiza ? Skoro dopiero dostała prezent raczej jej nie ma. Wszystkiego najlepszego

Takie związki to nic dobrego.

A to ma wiza, ze jak ma lecieć do stanów, to musi ja miec. Tutaj ostatnio czytam, Że ludzie to wyjeżdżają do stanów, tak jakby wsiadali w tanie linie po Europie - wsadzasz w samolot i jestes. A na wizę tez sie troche czeka, a moze jej nie dostać.

Byłam w związku na odległość 5 lat, raz bliżej z raz dalej, ale nigdy w tym samym mieście. Przez ostatnie dwa lata dzieliło nas 150 km. Jesteśmy zaręczeni, kupiliśmy wspólnie mieszkanie, wykańczamy je, wkrótce przeprowadzka. Moim zdaniem szukasz wymówek i nie jesteś faceta pewna.

Ja jestem pesymistka jesli chodzi o zwiazki na odleglosc. Bylam w takim. Na poczatku chemia na maxa, kazda wolna chwile razem, weeekendy p.o. hotelach, kolacyjki. To bylo takie naturalne że zawsze w pt p.o. pracy badz w sobote sie 1 jechalo do 2. A po roku : a to on musial samochod dac do naprawy, isc na jakies urodziny beze mnie, kawalerskie itp i okazalo sie ze widujemy sie raz na miesiac. Potem juz bylo coraz gorzej. Sprowadzil mnie do roli friends&benefits. Czyli wiecznie byl w weekend zajety wieczorami I tylko kilka godzin w sobote randka. Raz na kilka tyg. No ale to ' nie jego wina' że on taki zajety bo ciagle jakas impreza meska czy huj wie co. Nigdy wiecej!

Nie potrzebuje wizy. Nie mam polskiego obywatelstwa. Urodziłam się poza Polską. Mój chłopak dostał ją. Jestem jego pewna tylko kurcze nie tak wyobrażałam siebie nasz związek.

No to co ty tu robisz

Facetowi raz na miesiąc nie wystarczy on pewnie już ma inne kandydatki.

Wczoraj zostałam poproszona o rękę.

O to ci chodzilo?

jeśli masz dylematy i wątpliwości to znaczy, że do końca mu na Tobie nie zależy. 70 km to pryszcz. I nie samym seksem człowiek żyje. Jeśli Wam wystarcza to nie musisz nikomu tłumaczyć czy to pierwszy raz w tym miesiącu. Seks to nie obowiązek. Dodatkowo piszesz, że mieszka sam a pracy kobiety. I co z tego? Jeśli Cię szanuje to tego nie zrobi. Skoro masz dylematy to nic z tego nie będzie.

Nie. Nie chodziło mi o pierścionek zaręczynowyn, bo że ślubem i tak poczekamy z 3 lata. Właśnie chodzi o to, że nie wystarcza. Ale sił też brakuje. Skąd moje dylematy. Do lipca widywalismy się praktycznie codzinnie, ba po przeprowadzce mieszkałam z nim póki nie musiałam wracać na studia. Wiem jak jest kiedy jesteśmy razem i tego mi brakuje.

Rzuć studia i pojedź do niego po co męczyć siem

A nas dzieli prawie tysiąc kilometrów..To jest dopiero wyzwanie.W grudniu byłam u niego ,spędziliśmy razem Sylwestra,teraz on był u mnie przez tydzień,gdyż miałam urlop.Kolejny raz zaplanowaliśmy na 16 marca,znowu on ma przyjechać.Jestem dużo starsza od autorki,mam dwoje dzieci,on jest kawalerem,ale ufamy sobie i jakoś wierzymy,że nam się uda.Pracujemy,mamy swoje zajęcia ,spokojnie odliczamy dni do kolejnego spotkania.Uważam,ze najważniejsze to nie uzależniać swojego szczęścia od tego czy ta druga osoba jest na wyciągnięcie ręki.Ja jestem szczęśliwa bo mam cudowne dzieci,fajną pracę ,wielu przyjaciół,jestem zdrowa a na dodatek pewność ,że osoba którą kocham -kocha mnie.Wydaje mi się,że nie jesteś pewna jego uczuć,stad niepokój.Tęsknota jest nieodłącznym elementem miłości na odległość,jesli nie potrafisz z nią radzić-po prostu dojeżdżaj te 70 kilometrów na uczelnie..Znam mnóstwo osób które jeżdżą z Łodzi do Warszawy każdego dnia do pracy.Można jesli trzeba.Pozdrawiam!