Jak wspominacie nastoletni okres?

Jakie macie wspomnienia z okresu gimnazjum/szkoły średniej? Myślicie o tych latach z nostalgią? Co najlepiej wspominacie? Pogadajmy :)

Ja z nostalgią wspominam jedynie okres dzieciństwa, tak do 13 roku życia.

piszcie.temat leci do ulubionych

O, a dlaczego tak?

bo tak a co w tym dziwnego, ze interesuja mnie wypowiedzi innych uzytkownikow?

Przepraszam, jak odpisywałam Twojej odpowiedzi jeszcze nie było. Mój post był kierowany do osoby która pisala o 12:30

Źle moje najgorsze lata w życiu. Po 20 odzylem

Bardzo dobrze, szalone, wesołe, wypełnione sportem, książkami i spotkaniami z przyjaciółmi lata.

Od czasów liceum super, to były piekne lata ;)

za to dziecinstwo do czasow liceum bardzo źle, niestety... Przemoc i te sprawy. Ale juz o tym zapomniałam naszczęście

12:40 opowiedz wiecej o czasie przed liceum

Nie wspominam.

Ja wspominam tak sobie - było fajnie, ale nie miałam jakieś szalonej młodości. Za to nastolatką byłam w okresie jak panowała moda na "emo" i tego typu rzeczy. Czasem stare zdjęcia przerażają :D

Ogólnie mam wrażenie, że to pokolenie które teraz jest między 20 i 30 rokiem życia miało zupełnie inną "młodość" niż nasi rodzice.

nie tragicznie,ale też nie wspaniale,zaczynał się w burdel w domu

chociaż nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło i do wielu chwil bym wrócił

opowiadaj do jakich :) Ja mam trochę fajnych wspomnień, ogólnie to był okres głównie kręcący się wokół nauki (strasznie chciałam dostać się na dobre studia), ale było też trochę ciekawych "akcji"

Fajnie wspominam te czasy ;) jestem z rocznika 88, więc za czasów mojego liceum były dwie gruby ludzi: albo tzw. metale, albo skejci słuchający hip hopu. Ja należałam do grupy pierwszej, choc w złagodzonej wersji bo nie nosiłam glanów itd. ale ubieralam sie na czarno i obracalam glownie w tym srodowisku. Miałam tez chłopaka "metala" :P Czasem tesknie za tamtymi czasami

Ja jestem z późniejszego rocznika, więc za moich czasów byli już metale, goci, punki, dresy, skejci i tak dalej. Ja byłam bardzo mroczną gotką (dalej mam zdjęcia!), mój chłopak metalem :P

Beznadziejnie

Ja dzieciństwo mialam calkowicie przewalone wiec nawet nie chce wspominac. A gimnazjum tez bylo kiepsko bylam nielubiana w klasie ale liceum to najlepszy czas mojego zycia bylo super:-) mialam swietna klase swietnych znajomych oczywiscie bywaly jakies problematyczne sytuacje ale moglabym sie cofnac w czasie bez mrugniecia okiem:-)

do różnych najczęściej zwykłych,nawet bym się jeszcze raz obudził się na jeden dzień wtedy i poszedł do szkoły, fajnie byłoby jeszcze raz babcię jedną lub drugą odwiedzić ( może się przejadę w dzień babci),parę takich spacerów wspomnieniowych odbyłem w tym roku,nawet z kims ważnym dla mnie

Ja mimo wszystko nie chciałabym wracać, bo jednak jako dorosła osoba lepiej się bawię. Za to fajnie jest powspominać :)

ja nie mówię,że na stałe,ale na jeden dzień np.wstać jeszcze raz i rytuał odbyć

Słabo. Mieszkałam z rodzicami i dziadkami. Dziadkowie byli despotyczni, wszystko musiało być tak jak oni chcą. Wspominam wiecznie znerwicowaną matkę, która mi wszystkiego zabraniała bo babcia się krzywo patrzyła i urządzała jazdy mamie jak np. śmiałam wrócić do domu o 20, więc matka dla świętego spokoju robiła tak, jak babcia chce. Żeby nie słuchać gadania. A że ja byłam buntowniczą nastolatką, to odwalałam takie akcje, że mi teraz słabo, jak o tym pomyślę. Nie miałam za bardzo koleżanek wśród rówieśników bo wiadomo, gdy ktoś 20 razy gdzieś zaprasza a ty nigdy nie możesz to w końcu przestaną zapraszać, poza tym tworzą się różne grupy a ja nie należałam do żadnej, nie miałam z nimi wspólnych tematów. Jeden z wielu przykładów: gdy miałam 15 lat, koleżanki z klasy chciały iść w ferie do kina na 18 (wtedy był modny taki film o tańcu, nie pamiętam nazwy). Ja z nimi nie mogłam bo film się kończył o zgrozo, o 20! Cóż, załatwiłam sobie alternatywę. Zamiast o 18 spotkać się z innymi 15-latkami i o 20 wrócić grzecznie do domu, spotkałam się o 15 z facetem starszym jakieś 10 lat i o 17 grzecznie wróciłam do domu ;) Nie wiem co miałam wtedy w głowie, aż się sama dziwię, że będąc taką kretynką bez mózgu, wyrosłam "na ludzi". Odwalałam takie numery, że mi się teraz mózg lasuje na samą myśl, a mimo to jakoś skończyłam szkołę, studia, pracuję itd. rodzice oczywiście nie wiedzą o niczym, co wyprawiałam bo zawsze wszystko w białych rękawiczkach, a w domu przykładna córcia, co się nie odzywa nieproszona i chodzi jak w zegarku. Niby nie chodziłam głodna, brudna, miałam ciepły dom, czystą pościel, ciepły obiad. Ale i tak nie potrafię przywołać ANI JEDNEGO dobrego wspomnienia z czasów nastoletnich.

Ja dobrze wspominam liceum, miałam tam fajnych znajomych i z kilkoma koleżankami z gimnazjum chodziłysmy na imprezy. Taki fajny czas, bo już dużo mogłam, a prawie nic nie musiałam. Z gimnazjum z kolei mam złe wspomnienia, nie czułam się dobrze w klasie, trzymałam się tylko z trzema dziewczynami, tak na uboczu. W domu dzieciństwo miałam średnie, ojciec przez jakiś czas miał problem z alkoholem i klocil się z matką, to tez pogorszylo mi nastrój w gimnazjum, ale mam też dużo dobrych wspomnień z ojcem. Miło wspominam jak siedziałam w swoim pokoju, słuchałam muzyki i nic nie musiałam, jak tata zabierał mnie na wycieczki. Czasem bym do tych czasów chętnie wróciła, mimo że dorosłe życie tez mam fajnie ułożone

Bardzo fajnie wspominam gimnazjum i początek liceum, szczególnie w gimnazjum miałam fajna paczkę, pierwsze miłości, potem w liceum miałam burzliwy czas jeśli chodzi o chłopaków, dużo randkowałam i to było fajne, motylki w brzuchu i tak dalej. W maturalnej klasie poznałam mojego męża ale od tego okresu nie działo się już super bo mój ojciec zaczął mieć problem z alkoholem, rodzice mieli problemy finansowe przez co nie byłam na przykład na ani jednej 18tce klasowej. To już wspominam źle