Jego reakcja na odmowę

Mój facet do niedawna był prawiczkiem i bardzo się tego wstydził. Gdy w końcu poszliśmy do łóżka, a stało się to niedawno, była super gra wstępna i trochę problemów, w tym przedwczesny wytrysk i problemy z zakładaniem prezerwatywy oraz trafieniem do pochwy. On się tym dość mocno zraził. Wstydził się, że mu nie poszło jakoś super, w końcu przyznał, że jestem jego pierwszą kobietą, choć wcześniej mówił, że miał ich 3. Dowiedziałam się, że bardzo się boi mojej negatywnej reakcji, gdy kolejny raz coś pójdzie nie tak, że wypadł beznadziejnie itp. Przekonywałam go, że tak do tego nie podchodzę. On jest dla mnie najważniejszy i bardzo lubię, jak mnie dotyka i pieści, bo jest bardzo delikatny. Poza tym bardzo mnie kręci i mocno go kocham. Dopiero, gdy z nim szczerze porozmawiałam nt. poprzednich partnerów i tego, że przy nich seks w ogóle nie był przyjemny, bo zupełnie marginalizowali grę wstępną i penetracja mnie bolała, poprawiło się. Dodałam, że przy nim jest mi naprawdę dobrze, bo jest delikatny, potrafi mnie przez godzinę pieścić i potem penetracja jest przyjemna. Poza tym rozmiarowo jesteśmy bardzo dobrze dograni. On mi w końcu uwierzył i nasza relacja bardzo się poprawiła. Wczoraj nawet przełamał się i zaproponował seks. Niestety, bardzo źle się czułam. Powiedziałam mu, że chętnie spędzę z nim noc, ale nie tym razem, bo kiepsko się czuję i idę spać. I zaproponowałam, żebyśmy to przełożyli na sobotę lub niedzielę. On to źle przyjął. Niby zrozumiał, ale się na mnie obraził. Domyślam się, że sporo go ta propozycja kosztowała i poczuł się odrzucony, choć wyraźnie zaznaczyłam, że mam ochotę i chcę się spotkać w sobotę. Co mogę zrobić? Nie mieszkamy razem, a chcę naprawić tę sytuację.