Ludzie ludzie ludzie ...

Jakby nie było nic innego w moim życiu. Nie znam siebie, jeszcze bardziej nie potrafię sluchać siebie, nie potrafię zmusić siebie, jakbym był jakimś głazem , nie do ruszenia. Za to wydaję mi się , że potrzebuję ludzi, że potrzebuje ich że sam sobie nie dam rady, czasem ludzie w moim życiu są pewną formą zagluszacza, nie potrafie sie skupić sam, nie potrafię funkcjonować bez muzyki, w ciszy wariuje. I ostatnio leżąć, w nocy pomyślałem : po co mi ludzie? po jaką cholerę mi ludzie , skoro to tylko oni są w moim życiu, chce ich dla siebie, staję się egoistyczny. I własnie trudno mi jest funkcjonować bez ludzi. I ostatnio usłyszałem że ludzie się znajdą jak przestaniesz szukać. A ostatnio ktoś mi powiedział "co ty się tak napalasz na ludzi. Jak będziesz szukał nigdy nie znajdziesz, daj sobie spokój, i zajmij się sobą, bo się wykończysz" ta osoba nie była ani moim bliskim, czy przyjacielem czy znajomym. Po prostu rozmawiałem z kimś przez internet. I naprawdę z przerażeniem pomyślałem że jedyne co robię w zyciu to szukam znajomości ludzi na siłę, sztucznie i egoistycznie.

Ludzie z natury są zwierzętami stadnymi, społecznymi. Odruchowo, instynktownie szukają kontaktów społecznych. Egoistycznie, tak to prawda, tacy jesteśmy.