Brak inteligencji życiowej

Tak jak napisane w tytule. Za niedługo skończę 18 lat, a życiowo jestem strasznie niezaradny. Nie odnajduję się w sytuacjach, gdy muszę coś sam załatwić, jestem strasznie nieogarnięty, jeśli chodzi o dogadanie się z kimś. W dodatku coraz bardziej zauważam u siebie braki w wiedzy ogólnej jak i praktycznej (kompletnie nie znam się na technologii, komputerach, mimo że jestem młodą osobą). Na domiar złego jestem strasznie nieśmiały, unikam poznawania nowych ludzi, jestem raczej typem nudziarza bez zainteresowań ( z wyjątkiem piłki nożnej, seriali, filmów). Coraz ciężej jest mi znieść samego siebie. Chciałbym być osobą inteligentną, umiejącą wypowiadać się elokwentnie, z szerokim zasobem wiedzy. Czasem również i poczytam książki, lecz nie są to wybitne dzieła. Nienawidzę siebie za to kim jestem. Nie wyobrażam siebie, niezaradną osobę, w roli ojca lub męża w przyszłości. W ostatnich miesiącach mam coraz większy dołek z tego powodu. Chciałbym to wszystko zmienić, ale nawet nie wiem od czego zacząć.

Nie można się znać na wszystkim i trzeba sie z tym zwyczajnie pogodzić. Ja jestem starszy od ciebie i nie wiem np co to jest spalony w piłce nożnej. Serio nie wiem. Nie tłumacz mi oczywiście bo gdybym chciał wiedzieć to wystarczyło by kilka chwil żebym sie dowiedzial tego z netu, zwyczajnie mam to w doopie. Tam, samo ty miej niektóre rzeczy gdzieś. Oczywiście jak boli cie brak wiedzy w jakiejś dziedzinie to staraj sie to uzupełnić. O tym czy nadajesz sie do roli ojca itp to trudno dyskutować bo wiekszość sie dowiaduje sie tego dopiero gdy już zrobi dzieciaka, krótko mówiąc nie zaprzataj sobie teraz tym głowy. Nieśmiałość to problem i sczerze mówiąc albo ci przejdzie z wiekiem albo już tak zostanie, w każdym razie lepiej próbować niż nic nie robić.