ZAKAZANA MIŁOŚĆ

To właśnie jego obwiniam za wszystkie słabe stopnie. Och, ironio..czyżby nauczyciel miałby przyczynić się do pogorszenia moich ocen? W rzeczy samej. Z czasem myślałam, że moje uczucie zmaleje. Miałam wrażenie, że wszystkie nadzieje poginą razem z jego błękitnymi oczami. Wszystko zaczęło się w liceum, w zasadzie..na samym jego początku. Byłam podekscytowana nową szkołą, ale również przerażona. Nowi ludzie, nauczyciele i wyższe wymagania. Nie miałam problemu z odnalezieniem się wśród rówieśników. Moim jedynym problemem był wysoki, dobrze zbudowany wuefista, o uśmiechu, który nie jednej, głupiej nastolatce zawrócił w głowie. Również i ja zaliczałam się do tego naiwnego grona, które podczas lekcji z nim fantazjowało o jego boskim ciele. Z czasem, po upływie zaledwie roku, coś się we mnie zmieniło. Diametralnie. Tak jak na początku fascynował mnie jego wygląd, tak teraz urzekł mnie jego charakter i poczucie humoru. Kiedy byłam bardziej skupiona na lekcji - mimo, że z w-fu byłam totalną nogą - zapunktowałam u niego, i u reszty kolegów z mojej klasy. Jego podejście do mnie, również bardzo się zmieniło. Zagadywał mnie, prawił mi komplementy ( oczywiście nieprzesadzone ) i wyraźnie pokazywał, że mnie lubi. Jak to przystało na niezwykle mądrych licealistów, cała szkoła, ubzdurała sobie nasz romans. Bawiło mnie to, do momentu, w którym powiedział mi że pięknie wyglądam. Do dnia dzisiejszego faworyzuje mnie na swoich lekcjach, zagaduje na każdej przerwie, i nie sposób ukryć..że mi to schlebia. Zauroczyłam się to pewne, bo gdy przechodzi obok..lub stoi zbyt blisko, czuję jak przyjemne dreszcze przebiegają po moim ciele wraz z jego spojrzeniem. Czuje się bezsilna. Czy ktoś był kiedyś w podobnej sytuacji? Jest sposób na ODKOCHANIE SIĘ? ;(