Wolę podążać za marzeniami niż żyć w świecie realnym

Uwielbiam takie wieczory jak dzis, kiedy jest juz pozno na niebo na zachodzie jest jeszcze rozswietlone. Takich wieczorow bedzie coraz wiecej wiosną i latem. Napawają mnie marzeniami! O spedzaniu cieplych wieczorow pod golym niebem, o poznawaniu dziewczyn i spedzaniu tego czasu z nimi, o szczesliwym czasie. Proza dnia codziennego natomiast to wstawanie rano, praca, jedzenie. Ale moze tak naprawde te marzenia nie są takie nierzeczywiste a ocenianie, ze realne jest tylko to co nieciekawe, wcale nie jest realistyczne, tylko pesymistyczne. W koncu, zeby motywowac sie do dzialania trzeba miec przed oczami atrakcyjna wizje a nie tylko szary obowiązek, bo dla szarego obowiazku nie chce sie zyc. Co o tym myslicie?

myslicmy ze bujanie w oblokach i zycie w fantazjach, a nie 'realu" wpedzi cie chorobe psychiczną...złapiesz schiza.wyobrazajac se co noc ze siedzisz z cycatą Zuzią i macasz jej cycki. Im dluzej bedziesz o tym fantazjaował tym bardzoej uwierzysz ze to prawada i pewnego dnia bedziesz gadał sam do siebie macajac kij od mopa i calaując odbicie w lustrze.:) Buajnie w oblokach czesciej niz raz w miesiacu to chore. Prawikowate,dla niezaradnych zyciowo przegrywów ktorzy nie umieja zamienic slow do czynów..inie sa zdolni do realizacji marzen...bo wystarczy im ze sobie wyobrazą ze cos maja...Niz realizacja fanatazji.

madres slowa, ze niektorym wystarczy wyobrazanie zamaist realizacji