Zastanawiam się czy tylko ja takie coś mam

że natykam się na kogoś i przy pierwszym zetknięciach ktoś uśmiecha się do mnie, jest przyjazny, mówi dzień dobry, myślę sobie wtedy, że fajnie, że może za niedługi czas pogadamy i się bliżej zapoznamy, ale mija czas, stykamy się, czasem nawet zagadam, ale do żadnej bliższej rozmowy nigdy nie dochodzi, a za to robi się gorzej, z czasem taki ktoś zaczyna totalnie mnie olewać z niewiadomych przyczyn i potem nastaje taki okres, że już nie jest tak sympatycznie. Przy najlepszym razie pada z czyjejś strony jakieś chłodne dzień dobry albo i w ogóle już nie pada dzień dobry tylko mnie ktoś traktuje jak powietrze. Mogłabym pomyśleć, że może ktoś taki nie ma ochoty na bliższe znajomości ale potem widzę jak pare innych osób mnie trzymających na dystans kiedy się nawzajem przypadkiem spotkają to rozmawiają między sobą w dużej zażyłości. Albo inaczej przykładowo nowa praca, do rozmowy i zapoznania się z kimś dochodzi, ktoś uśmiecha się do mnie co chwila, rozmawia, zaczyna nawet się zwierzać po krótkim czasie ze swego życia, myślę sobie super, może nawet wytworzy się z tego jakaś przyjaźń. I wtedy nagle z dnia na dzień ten ktoś olewa, w ogóle nie zagaduje, nawet cześć ledwie co odpowie i z łaską. Nigdy wtedy nie wiem o co chodzi bo ja zawsze jestem tak samo miła, tak samo otwarta. Bynajmniej nie napastliwa, ani wścibska. Po prostu staram się zawsze być miła w niewymuszony sposób. Nie wiem zupełnie o co chodzi tym ludziom. Co oni do mnie mają. Nie jestem osobą która obsesyjnie szuka przyjaźni. Chcę tylko funkcjonować w życzliwym środowisku. To wszystko. Pewnie bym się bliżej nawet nie zastanawiała że ludzie mnie tak traktują gdybym nie zauważyła, że poza mną między sobą są rozmowni i przyjacielscy. Zastanawiam się czy ktoś jeszcze może mieć taki problem i dlaczego tak się dzieje. Czy ktoś rozwikłał tę zagadkę co może tu być nie tak. W czym jest pies pogrzebany