Trudne relacje z koleżanką.

Pracujemy razem prawie rok. Gdy była nowa szybko się poznaliśmy. No cóż ona atrakcyjna 10/10 punktów ja przeciętny, choć jestem lubiany w pracy nie mam wrogów, ludzie często mi się zwierzają. Z nią też jak to się mówi szybko złapałem kontakt. Chciałem zdobyć jej sympatię "na siłę" inaczej niż z innymi koleżankami, pewnie dlatego że jest cholernie atrakcyjna. I już na tym etapie wpadłem we własną pułapkę. Zacząłem opowiadać jak to jest w pracy jakie są zwyzaje, choć o plotkach nie rozmawialiśmy. Myślałem, że ona też mnie lubi, bo też trochę się przede mną otworzyła. Po kilku tygodniach znajomości zaczęło mi na niej bardziej zależeć niż na koleżance o czym jej powiedziałem, wtedy powiedziała mi że ma faceta ale ten fakt znany jest tylko mi, jakby się go wstydziła? Dziś wiem że raczej jest z nim dla pieniędzy. Zaproponował jej mieszkanie razem ona odmówiła. A na pytanie czy go kocha odpowiedziała nie zawsze. Nie ma do niego zaufania i nie wskoczaby za nim w przysłowiowy ogień - tak mi powiedziała. Kilka razy się pokłóciliśmy. Kłotnie i problemy w nich poruszane były raczej jak u pary niż kolegów. Z czasem zacząłem widzieć jej olewanie tzn. sama w towarzystwie nie podejdzie nie zagada, zawsze robię to ja, w towarzystwie jakby wstydziła się ze mną rozmawiać, jeśli już, są to krótkie rozmowy, podczas nich jest poważna i smutna, z innymi gdy rozmawia jest uśmiechnięta i zadowolona. Co innego gdy jesteśmy sam na sam wtedy wiem że tylko ja mogę ją tak bardzo rozśmieszyć jak nikt inny, choć coraz częściej podczas naszych rozmów sam na sam traci humor i coraz częściej boli ją głową. Podobnie gdy składamy sobie życzenia na święta. Z innymi zawodowalona uśmiechnięta ze mną smutna jakby jej ktoś umarł i podanie ręki prostej w łokciu jakby nie chciała żebym się do nie za bardzo zbliżył. Kolegujac się ze mną ma pewne profity, nie za duże ale jednak (nie są to pieniądze) tylko ułatwienia w pracy. Z kolei ona kilka razy została że mną w pracy do godzin nocnych aby mi pomóc w obowiązkach ale widać było że zależy jej na tym aby nikt o tym nie wiedzial. Zapytalem czy dla kogoś innego by tak długo zostala w pracy, powiedziała że tylko dla jednej koleżanki. Z drugiej strony wiem , że gdy będzie miała problem to na 99 procent powie mi o tym. Nawet jeśli najpierw zaprzeczy, to ja widzę że coś jej leży na duszy, zapytam o co chodzi i mi o tym powie. Jestem jej powiernikiem. Te wszystkie niuanse mnie męczą nie wiem co o tym sądzić. Proponowałem ostatnio aby poważnie porozmawiać ale skwitowała, że nie ma o czym gadać. Reasumując myślę dziś, że koleguje się że mną bo ma z tego jakieś korzysci z drugiej strony potrafi wykazać się traską jak nikt inny np. gdy miałem problem od razu to wyczula i zaproponowała dużą pomoc. Co zrobić? Może nic ale takie od bandy do bandy mnie męczy. Co mi poradzicie?