Zespol Aspergera czy są mamy takich dzieci tutaj?jak wygląda życie?

U dziecka zdiagnozowano Za, dostaliśmy diagnozę kilka dni temu. Podejrzewalam to ale do ostatnich chwil miałam nadzieję że jednak nie to, tylko że on z tego wyrośnie. Jak wygląda Wasze życie teraz? Pracujecie zawodowo? Jest sAnsa że taki dzieciaczek będzie od rana do wieczora w przedszkolu? Chcę chodzić do pracy. Mały ma 3 i pol roku

Od rana do wieczora w przedszkolu? Chyba żadne dziecko nie jest "od rana do wieczora". To jak będzie wyglądało wasze życie zawodowe zależy od tego jak nasilone są problemy dziecka, czy będzie mógł chodzić do przedszkola i w jakim zakresie, ilu i jakich terapii będzie potrzebował. Jeżeli twój mąż pracuje np. 10-18:00, nie macie nikogo z rodziny (babci, dziadka, cioci) kto pomaga przy dziecku, i planujesz go wysłać do zwykłej placówki, to prawdopodobnie będzie problem z twoją pracą w typowym wymiarze godzin.

Żadne? Pracowałam w przedszkolu i dzieci były tam od 9-10 do 18. A 18 to chyba wieczór, prawda?

Jeśli masz dziecko z ZA to możesz się starać o zajęcia z wczesnego wspomagania rozwoju oraz o kształcenie specjalne. W ramach tego kształcenia dziecku przysługuje nauczyciel wspomagając, który zajmuje się tylko nim na zajęciach. Kształcenie specjalne przyznaje publiczna poradnia pedagog- psychologiczna.

Kształcenie specjalne? To tak jakby był uczniem specjalnej troski, z czerwonej cegiełki? Mam to zrobić dziecku?

No zdaje sie, ze skoro ma za to juz jest dzieckiem specjalnej Troski?:O "mam to zrobic dziecku?" - grasz troskliwa, a w pierwszym poście pytasz prosto z mostu, czy dziecko bedzie mogło byc w przedszkolu od rana do wieczora?:O to jak bedzie dziecko funkcjonowało, to zalezy w dużej mierze od ciebie i meza - waszej pracy.

To mam zrezygnować z pracy? Moja mama niby może nam pomóc ale nam głupio bo i tak 2 lata z nim siedziała

Niestety ale ZA to nie jest dziecko specjalnej troski. Specjalna troska to upośledzenie umysłowe

Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego oznacza tylko tyle że dziecko ma specjalne potrzeby edukacyjne, do których placówka powinna dostosować kształcenie. Na przykład dziecko z afazją mowy może być zwolnione z odpowiedzi ustnych, dziecko niedosłyszące- ma siedzieć blisko nauczyciela, dziecko nadpobudliwe musi mieć przerwę w zajęciach itd. Z zasady- nie każde dziecko niepełnosprawne ma orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, a nie każde dziecko o potrzebie kształcenia specjalnego- jest niepelnosprawne. Kształcenie specjalne może odbywać się w każdej placówce (specjalnej, integracyjnej, ogólnodostępnej). Ta, nauczyciel wspomagający to piękna teoria, szkoda że sprawdza się głównie w placówkach prywatnych. I to też dopóki dziecko nie sprawia wielkich trudnosci. Orzeczenie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju (znów- nie dotyczy tylko dzieci niepełnosprawnych) daje dziecku dostęp do terapii, do 2 godz. tygodniowo. Autorko, czego ty chcesz? Udawać że jest ok? Możesz nie starać się o żadne dodatkowe wspomaganie i olać problemy dziecka. Możesz zostawić je z babcią, zatrudnić opiekunkę. W przedszkolu nie możesz zataić informacji które mają istotny wpływ na funkcjonowanie dziecka- chyba że chcesz rżnąć głupa, możesz udawać że jest ok, ale przedszkole samo cię wyśle wtedy do poradni i odmówić nie możesz.

Lepiej pytać ludzi na forum, niz poszukac u profesjonalistów? Dowiedz sie w przedszkolach co i jak, dowiedz sie o wszelkie terapie.

U mnie w szkole są dzieci z ZA i są nauczyciele wspomagający. i jest to szkoła publiczna, nie prywatna. w pracy u mnie na recepcji jest dziewczyna z Aspargerem. Nie mieszkam w Polsce.

Przesrane Autorko. Choćby skały sraly i mury pękaly to zawsze już będziecie mieć problemy z nim. ZA to uposledzone umiejętności społeczne, a zaraz szkoła. Wiele lat szkoły gdzie kontakt z dziećmi chcąc nie chcąc będzie musiał mieć.

Normalnie. Syn obecnie ma 13 lat, chodzi do podstawówki, jest w klasie integracyjnej, jego średnia nigdy nie schodzi poniżej 5,6. Wygrywa większość konkursów matematycznych i językowych. Chodzi na terapię integracji sensorycznej. Jak to u ZA jest raczej samotnikiem, ale ma też kolegów, jest zapraszany np. na urodziny. Czasami są akcje, bo nie rozumie żartów i insynuacji. Zdążają się sytuacje, że się z niego śmieją, ale zawsze Ci, którzy nie wiedzą co mu dolega. Wśród znajomych, ani w jego przedszkolu, szkole nigdy nie ukrywaliśmy jego ułomności.