tyle już lat minęło

ale mi nie minęło. muszę się przyzwyczaić, że On będzie w moich myślach i nie poradzę na to nic. kiedy nawet nie było kontaktu, nie dało się wykasować Go z pamięci. tylu tutaj realistów, którzy nie wieszają się na jednej osobie, jeśli to nie ma sensu. Fajnie, że potrafią

Kobieto, zastanów się: nie masz kontaktu, lata mijają, a ty tkwisz w nierealnym świecie. To się kwalifikuje do wariatkowa. Nie szkoda ci życia, ono przemija bezpowrotnie?

szkoda, dlatego nie rezygnuję z tego, co daje mi moja rzeczywistość :) mimo wszystko nad wszystkim nie da się zapanować

Haha, inni po prostu, mają świadomość przemijania. Poza tym mają lustra, widzą siebie i widzą, że ten facet/kobieta, nie jest już taki/a jak przed laty. Charakter też się zmienia, poprzez doświadczenia z różnymi ludźmi. Ja, odradzam życia w nierealnym świecie. Bujać w obłokach można w wieku dorastania, a później życie weryfikuje to Bujanie, i okazuje się, że szpetnie nas nabrało :)

Kiedyś zapomnisz zobaczysz.