Czy wasze dzieci mają dużo zabawek?

j.w.

Dużo. Na tyle dużo, że nowe już go nawet nie cieszą.

Za duzo. Przez to ich nie szanuje i niszczy. Ale jak wytlumaczyc dziadkom zeby nie kupowali p*****l z rynku dwa razy w tygodniu?:|

Moje pierwsze dziecko miało bardzo dużo i zbyt często je dostawał , w zasadzie bez okazji . Samych klocków miał kilkadziesiąt zestawów. Bez sensu zupełnie. Ale był jedynym małym dzieckiem w rodzinie i moze dlatego dostawał na potęgę. Teraz mam córkę. Cześć zabawek przejmie po bracie, resztę rozdalam. Rodzina dostała zakaz kupowania pierdoł. Jedynie książki i książeczki kupuję bez opamiętania , ale to inna bajka

Zależy jak na to spojrzeć. Jeśli chodzi o ilość to wyjdzie że bardzo dużo ale jakby się zastanowić to nie do końca. Ma bardzo dużo LEGO- teraz sam przeznacza swóje kieszonkowe i nadal go to interesuje. My mu inwestujemy w gry planszowe których też jest dużo ale lubimy z synem w ten sposób spędzać czas (często też wypożyczamy by ciągle nie kupować). Innych zabawek nie posiada bo nie chce, część starych którymi się nie bawił sprzedaliśmy a część wydaliśmy.

Na tyle duzo że jak dostanie coś nowego to po 5min się nudzi.

Mieszczą się w jednym plastikowym pudle. Może gdyby poznosić z całego domu to uzbierałoby się drugie pudło. Najwięcej ma używanych, po kimś. "Nowe nowe" dostaje tylko na gwiazdkę i urodziny. Babcie kupują czasem maskotki w ciucholandzie. Do niektórych jest bardzo przywiązania. Najbardziej lubi się bawić kamieniami na podwórku, ciastoliną i grezdać długopisem lub mazakami w zeszycie. Od nas zabawek nie dostaje, szkoda kasy (chyba że jakiś drobiazg). Za miesiąc skończy 2 lata.

Nie rozdawajcie zabawek to już dziecka majątek! Do kartonu i schować, kiedyś sobie sprzeda na allegro i kupi coś za to!

Starszy ma tego trochę, zwłaszcza Lego- ale tego nie mam zamiaru nikomu sprzedawać, jak dzieciom się znudzi, to zostanie dla wnuków. Do tego trochę autek i torów do nich, i kilka pluszaków z którymi się nie może rozstać. Kilka gier zręcznościowych i planszówek. Zabawki albo wyrzucam- jeśli są zepsute, albo, jeśli wiem że się sprawdzą, czekają aż młodsze podrośnie (np. zestawy od ciastoliny play- doh, solidne i fajne), albo sprzedaję- głównie zabawki które wyprosi na urodziny czy pod choinkę, a interesują go krótko, jakieś tematyczne z bajek np. Za sprzedane- ma pieniądze do skarbonki, w końcu to jego prezenty były. Młodsze ma rok i jedno pudło zabawek które głównie ma w nosie. Powoli zaczyna się bawić np. układaniem piramidki czy pociągu, ale dalej woli garnki i miski. Plus, oboje mają dość pokaźną biblioteczkę. Rodzina na szczęście nie przesadza, pytają mnie (i starsze dziecko) o zdanie w kwestii prezentów, czasem przyniosą np. resoraka ale nie ma tony badziewia w domu.

Nie. Od początku ograniczamy na zasadzie jeden-dwa egzemplarze danego typu, jak się przestaje czymś bawić to to idzie dla innych/na sprzedaż i dopiero jest zastępowane czymś innym. Dzięki temu nie mamy stosów zabawek, których dziecko praktycznie nie używa bo po prostu ma ich za dużo i z nich wyrasta, no i nikt nie trac****eniędzy na próżno.