Czego on odemnie chce?

Cześć wszystkim. Jestem młodą dziewczyną dość nieśmiałą. Trudno mi się zaangażować i nie ukrywam, że kiedy czuję iż zaczyna mi zależeć to poprostu zwiewam z obawy przed zranieniem. W tym przypadku było inaczej. Poznałam go przez internet przypadkiem. Pomylił mnie z koleżanką poznaną dzień wcześniej, zaprosił na fejsie i napisał. Od słowa do słowa wkręciliśmy się w konwersacje. Ja cichutko, nieśmiała, zamknięta w sobie on z kolei zwariowany, pewny siebie i otwarty na świat. Z racji tego, że dobrze nam się rozmawiało wziął odemnie nr telefonu zaczęły się częste konwersacje, wkońcu po miesiącu - dwóch doszło do spotkania. Tego samego dnia wieczorem napisał, że bardzo fajnie się bawił i że mega mu się spodobałam. Ta znajomość dalej się rozwijała, komplementy, setki smsów, mnóstwo rozmów, aż do czasu egzaminów zawodowych. Ja musiałam sobie powtarzać i nie miałam zbyt dużo czasu na spotkania, on facet, który ma 25 lat nie potrafił zrozumieć, że muszę się zająć nauką i mnie poprostu olał. Zerwaliśmy kontakt, a po jakimś czasie on napisał mi, że to był błąd, że trudny okres w życiu i chce to wszystko odnowić. Zgodziłam się. Znowu było super, a ja coraz bardziej się w to angażowałam. Zaczął mnie traktować inaczej , czułam że to wszystko zmierza do związku. Zresztą on mnie też o tym zapewniał. Przyszedł czas sprzeczek między nami. Bardzo sie od siebie oddaliliśmy, on przyznał że nie ma ochoty na związki, zaakceptowałam to z wielkim bólem serca. Zaczęłam powoli się godzić z tą myślą do momentu aż on nie napisał luźnego co tam i nasz kontakt od słowa do słowa się przywrócił choć był bardzo okropny. Postanowiliśmy utrzymywać ze sobą kontakt i tyle nic więcej. Jednakże po czasie zaczął być inny. Zaczął się mną mocno interesować, pisać, mówić jak bardzo tęskni, nazywanie mnie bąbelkiem czy perełką było na porządku dziennym, kiedy chorowałam, a on był akurat w delegacji za granicą to pytał jak się czuje, że chętnie by mnie przytulił, że czeka aż tylko wróci do kraju. Pewnego wieczoru zapytał co robię więc odpowiedziałam mu zgodnie z prawdą, że umówiłam się z kimś na kawę. On wtedy wyskoczył mi z tekstem, że,, przecież ty kawy nie pijesz ". Ze spokojem spytałam go kiedy mu tak powiedziałam i że chyba mnie pomylił z kimś. Odpisał, że mnie nie da się pomylić. Po powrocie do kraju umówiliśmy się. On przyjechał do mnie pod blok i uprzedziłam go, że 5 minut się spóźnię i że nie będę już się przebierać bo szkoda czasu i zostanę w sukience. Kiedy tylko wsiadłam do niego do samochodu zaczęły się pytania gdzie byłam itp nie odpowiadałam mu na to przez dłuższy czas ale bardzo naciskał więc zgodnie z prawdą powiedziałam, że byłam w kinie z tym kolegą co na kawie, że wspominałam mu coś. On wtedy tak dziwnie jakby z oburzeniem powiedział, że mówiłam mu że się umówiłam, a nie że byłam. I na moje pytanie o co mu chodziło z tekstem, że mnie nie da się pomylić zaczął mi nawijać, że powinnam czuc się wyjątkową. Po spotkaniu w poniedziałek wymienilismy w ciągu dnia 3 sms-y z mojej inicjatywy. We wtorek nie odzywałam się i w środę z rana od napisał mi takie luźne jak tam murzynku. Po czym cisza aż do dnia dzisiejszego. Martwi mnie ta sytuacja bo ja jestem zaangażowana w to uczuciowo jednak traktuje go zupełnie jak kolegę, próbuję się odsuwać od niego, a on miesza mi w głowie swoimi zachowaniami. Rozmową nie jestem w stanie nic ugrać bo to typ, który ma w sobie wiele sprzeczności i nie da się dojść do jasnej sytuacji. Może któraś z kobiet na tym forum potrafiłaby mi poradzić jak zachować się w takiej sytuacji. Z góry dziękuję i miłego dnia :)