Ojciec alkoholik

Mam nietypowy problem z ojcem alkoholikiem, generalnie ma go cała rodzina, kilka dni temu dostał padaczki alkoholowej, byłam tego świadkiem i wyglądało to tak jakby opętał go jakiś demon, po czym upadł na ziemie i stracił przytomność, ustawiliśmy go w pozycji bocznej ustalonej i wezwaliśmy pogotowie, myśląc że to zawał lub wylew, wstępnie lekarka z pogotowia mówiła że jest to raczej wylew, zabrali go a na drugi dzień w szpitalu dowiedzieliśmy się, żę to właśnie padaczka alkoholowa, dostał całkowity zakaz picia i udanie się na leczenie, jednak o leczeniu była mowa już kiedyś i on się na to nie zgadza, wbrew pozorom nie jest to żaden menel, a człowiek wykształcony, właściciel kilku firm, niczego nam nie brakuje mamy wręcz wszystko, mimo jego picia dba o nas, skończyłam szkołe średnią i na studia udałam się do miasta, w którym po pół roku kupił mi mieszkanie, nie chcę się chwalić tylko przedstawiam sytuację. Od kilku dni nie pije, ale rozmawiałam z mamą i mówiła że już go korci, aby coś wypić i pewnie długo nie wytrzyma w byciu trzeźwym. Na leczenie nie pójdzie a gdy jest o tym mowa to się zaraz awanturuje. Czy miał ktoś podobny problem, co i jak wpłynąć na takiego człowieka? Tato ma 45 lat.

Jeśli nie chce leczenia, ale stara się nie pić to jedyne co wam zostaje to wspierać go w tym i pokazywać, że to doceniacie.

Tak wspierajcie go,powiedzcie ze bardzo go kochacie,jest dla was ważny,martwicie się o jego zdrowie,ze może jednak pomyślałby o leczeniu ze bedziecie zawsze przy nim

jest agresywny?masz syndrom dda?

Nie, nie jest agresywny, wręcz przeciwnie cichy i spokojny facet. Nigdy mnie nie uderzyła i też chyba nigdy nawet tak poważnie na mnie nie nakrzyczał. Jak byłam jeszcze taka dość młoda 12-17 lat to zdarzało mi się płakać gdy się upijał, czasem bywało tak że on znikał na kilka dni i np okazywało się że jest w Zakopanem i on nawet nie miał pojęcia jak się tam znaleźli, bo ma jeszcze takiego przyjaciele, razem prowadzą jedną firmy i znają się od wielu lat. Ale już teraz tak nie robi, nie znika nigdzie. Mama się leczyła na nerwice przez te wszystkie akcje, ale już jest w porządku. Ja nie mam syndromu DDA, przynajmniej nic takiego w sobie nie dostrzegam.