Myślę o rozwodzie

Jestem ofiarą ewolucyjno-kulturowego imperatywu o posiadaniu rodziny i dzieci. Wiem, że to żałosne. Przed urodzeniem dziecka jeszcze było ok, ale od 4 lat praktycznie ja się wszystkim zajmuję. Mój mąż jest leniwy i egocentryczny. Myśli tylko o pracy, która bardzo go stresuje. Tym stresem tłumaczy dosłownie wszystkie zaniedbania, że nie sprząta, nie gotuje, nie ogarnia rachunków, zakupów, dziecka z przedszkola. Wszystko poukładałam sama, bo mam dość kłótni. Teraz wyjechał na weekend do rodziny, a ja poczułam jak mi z tym dobrze. Wcześniej tęskniłam, teraz nie. Nikt się na mnie nie drze, nikt nie robi wyrzutów ani nie wprowadza w zły nastrój, nie gnoi. Nie wiem po co to piszę, bo i tak pewnie nic nie zmienię, skoro nie pije i nie bije i dziecko jest. Po prostu chciałam to z siebie anonimowo wyrzucić.

Ooo witaj w klubie! Mam to samo. Tylko ze mam 2 dzieci,gospodarstwo,truskawki i prace na pelny etat.

Jeżeli wszystko sama poukldalas i ogarniasz wszystko wraz z utrzymaniem dzieci to faktycznie roswiedz się, on moze jako weekendowy tata sprawdzi sie bardziej, a ty pamiętaj, że życie jest zbyt krótkie by męczyć się z kimś kto nas ciagnie w dół:) powodzenia

Rozwód to drastyczne rozwiązanie , ale separacja ? Tak na przemyślenie , sądowa oczywiście. Facet funkcjonuje tak, na ile mu się pozwoli, taka konstrukcja. Jemu jest wygodnie, nic nie musi, może go wybić z tego stanu zadowolenia ? Zawalczyć trochę o swoją godność ? Wyobrażasz sobie takie życie przez następne powiedzmy 40 lat ?

Ja tez wiekszosc obowiazkow domowych przerzucilam na meża. Jak sie ma mega stresującą pracę i zarabia 3 razy tyle co wspolmalzonek to normalne zachowanie. Ten na kim nie ciąży taka odpowiedzialność nie zrozumie tego.

Tyle, że jego praca nie jest mega stresująca, a on zarabia tyle co ja. W sumie ja zarabiam trochę więcej. Stabilność to dla niego zupełna abstrakcja. W zeszłym roku przepieprzył prawie 10 tys na gierkę internetową (nawet nie na hazard, tylko na durną gierkę, w której nic się nie wygrywa...). Dowiedziałam się przypadkiem. Pracę zmienia min raz w roku, bo zawsze mu coś nie pasuje. Rok temu rzucił pracę nie mając żadnej innej. Zawsze obiecuje, że się zmieni, ale ja już w to nie wierzę. Może faktycznie separacja, choć podejrzewam, że to najwyżej jeszcze pogorszy sprawy.

Tu autorka. W niedzielę, jak wrócił odbyliśmy rozmowę. Sam zasugerował rozwód, potem separację. Najpierw się strasznie wkurzył, krzyczał, że wszystkie brudy będzie w sądzie prał i odbierze mi syna. Przypomniałam mu, że z jego brakiem odpowiedzialności (na którą mam dowody) żaden sąd nie przyzna mu opieki. Trochę się uspokoił, zaczął przepraszać i obiecywać, że się zmieni. Dajemy sobie czas do końca sierpnia. Jak się nic nie zmieni, to separacja.

to jest pikus wez wytrzymaj z moja zona tydzien dam ci milion aha i nie moze jej bic udusic i z domu wygonic to w koncu czlowiek