Mąż wypomina mi, że urodziłam mu tylko jedno dzieci i że dawał mi pieniądze

Jesteśmy po ślubie trzydzieści lat. Gdy urodziłam córkę oznajmiłam mężowi, że więcej nie będę rodziła dzieci, nie będę niszczyła swojego ciała. Wtedy jakoś mu to nie przeszkadzało. Przeszkadzać mu to zaczęło dopiero wtedy jak córka zamiast do liceum poszła do technikum fryzjerskiego. Dla niego, znanego radcy prawnego było nie do pomyślenia, że jego córka skończy edukację na szkole średniej. Później było jeszcze gorzej, córka zaszła w ciąże, urodziła dziecko? I co? Zaakceptował to, nawet polubił wnuka i wyobraził sobie, że to bardziej jego syn niż wnuczek. Zaczął wobec niego snuć swoje prywatne plany, który z nikim nie miał zamiaru uzgadniać. Po prostu stwierdził, że skoro pomaga córce w utrzymaniu dziecka to on ma wobec niego swoje prywatne prawa bo w końcu zastępuje mu ojca. Potem znalazł córce męża (pracownika swojej kancelarii), oni się pobrali i zaczął buntować go przeciwko własnemu dziecku. Np. powiedział mu, że jeśli jego córka nie wywiązuje się z obowiązków żony to powinien jej postawić ultimatum, że najpierw obowiązki potem przyjemność (dokładnie pieniądze). On jeszcze sobie wymyślił w tej głowie, żebyśmy wzięli do siebie wnuka i go wychowali bo w końcu obcy mężczyzna nie będzie wychował nieswojego dziecka a córka powinna mieć inne dzieci. Zaczął również wymagać ode mnie, wypomniał mi, że dawał i daje mi pieniądze na moje operacje plastyczne, na moje kosmetyki, kosmetyczki, fryzjerów i teraz chciałby z tego korzystać. Kilka dni temu pościelił łóżko, zrobił romantyczny nastrój, płatki róż, wino, kolacja i zażądał ode mnie seksu. Uległam, po czym oznajmił, że będziemy to robić częściej. Dzisiaj córka dzwoniła do mnie, że zięć za namową teścia kazał jej zamknąć własny interes.