Miłość jest ślepa, miłość to choroba która zajmuje mózg

a najgorsze jest to że nie ma na nią lekarstwa :(

Kochasz kogoś?

widzi się najlepiej sercem

Kocham. Kocham do bólu, kocham do szaleństwa.

ze wzajemoscia chociaz?

Ja wole czuc ta milosc niz jej nie czuc. Nawet niech bedzie nieodwzajemniona, byle była

Nie wiem. Ukrywa uczucia. Nie rozmawiamy o nich. Męczę się. Na pewno nie chcesz tego czuć. To uczucie mnie wykańcza.

Wariuje. Szaleje.

19.14 czemu ukrywa? czemu Ty ich nie wyznasz?

Widocznie u was to bardziej zaawansowane. U mnie etap motyli. Etap do którego rzadko dochodze. Mysli zaprzatnie nim, uczucia, emocje. Czuje wewnętrzne szczęście. Czy on odwzajemnia to niewazne.

Ja też ukrywam, innego wyjścia nie ma. Też już wariuję :(

to nie milosc. to zkochanie/zauroczenie/pozadanie. ta wybuchowa mieszanka faktycznie odbiera rozum.

Ja tam lubię to uczucie. Mózg faktycznie opętany myślami o tej osobie, ale to dobre myśli. Na minus, cierpią na tym obowiązki domowe bo minuty uciekają na rozmyślaniu.

To miłość!!!

To powiedz jej/jemu to

Bez sensu. :(

Czemu?

Nie możemy być razem. Udajemy że nic nie czujemy. Że nic się nie stało. I tak się oboje męczymy. W końcu któreś nie wytrzyma. I czuję że będę to ja. Na samą myśl o nim kręci mi się w głowie i już tak 1.5 roku się mecze

Przykro

Tak, jest ślepa. Lekarstwa nei trzeba, tylko uodpornienia. Musisz się raz mocno zawieść, potem drugi już Cię nie zaboli tak mocno. Później już przywykniesz i nie dasz się w nic wrobić, jak będziesz myśleć. WIem dokładnie, że czułem się jakbym miał chorobę rozumu. Czekałem kiedy przejdzie. Działo się to bardzo powoli. CO jakieś 3 miesiace dopiero był malutki efekt widoczny że to wychodzi. Przerąbane mieć takie coś w głowie.

A choroba ta zaczyna się od pragnienia bycia kochanym. Czyli samemu zaczyna się kochać. Licząc na uczucie z drugiej strony. I w tym momencie mózg zaczyna albo to wykonywać albo myśleć. Jak zaczynasz kochać nie wiesz i nie zauważasz czy ktoś ma to samo nastawienie. Aż tu nagle ktoś ucieka i masz zarazę tylko dla siebie.

Nieraz się zawiodłam. Nic nie działa. Próbowałam chyba wszystkiego. Nic nie działa a się pogłębia. Chyba tylko śmierć przyniesie ulgę.

Tzn nie uodporniłaś się i ciągle zaczynasz? JA, nie wiem, dlaczego ale tak, po prostu nie odzywam się to kobiet z internetu, rzadko kiedy. Pogadam i uciekam.

To realny człowiek a nie żadne znajomości przelotne z internetu. Realny człowiek z krwi i kości, ciepłą skórą i niebieskimi oczami.

No to mnie realne osoby omijają, jakbym nie istniał.

Co z tego że istnieje? Skoro bez niego czuję jakbym nie istniała?

Minie, organizm długo tego napięcia nie wytrzyma. Taką mam nadzieję. Mnie już trzyma rok, również nie rozmawiamy o uczuciach, jedynie o tym, że oboje czujemy totalną chemię i pożądanie. Do niczego nie doszło chociaż się spalam, oficjalnie razem nie będziemy nigdy. Rozpacz.

spokojnie, mój organizm wytrzymało ponad 3 lata zanim wyginęły te złe cząstki w mózgu, szkoda tylko, że tyle czasu to zajmuje

O matko 3 lata?... Nie chcę tyle czekać, chcę znów w miarę spokojnie żyć

Częściej myślę o śmierci niż o tym że przestanę go widywać