Co wy wiecie na temat bycia przegrywem...

Gdyby napisał do was przystojny, sympatyczny, bogaty Szwajcar, który pracuje w hotelu założonym przez swojego ojca, mistrza olimpijskiego, gdybyście na zdjęciu spodobały mu się tak, że sądziłby, że mu nie odpiszecie, ale zerwałby znajomość poznawszy wasz charakter, dziwne zainteresowania, poczucie humoru - wtedy dopiero mogłybyście nazwać się przegrywami. No a skoro żadna z nas nigdy nie była w wyżej wymienionej sytuacji można się pocieszać, że jeszcze nie jest najgorzej ;) Także kobitki, głowa do góry, jakoś to będzie

jakoś będzie, czyli kot, wino i seriale w TV

Gościu wyżej, obawiam się, że możesz mieć rację. Ale cóż, takie życie.

Dodałabym jeszcze lody. Tak na pocieszenie.

A gdyby (oczywiście czysto teoretycznie) sytuacja opisana w temacie miałaby miejsce? Jak można byłoby nazwać takiego pecha? I czy dałoby się to w ogóle nazwać?

Może poznasz jeszcze młodszego Hiltona? Lol

Je/bac to co ktos mysli. Pod zadnym pozorem nie mozna uzalezniac niczego od kogos. I wtedy wygrywasz. Przegrywasz gdy jestes uzalezniona od kogos. Lepiej byc samemu. Zero problemow, ale to nie dla mieczakow placzacych w podusie za "miloscia". :D

Nie napisałam, że zdarzyła mi się taka sytuacja. Choć osobiście jestem zdania, że choćby napisał do mnie sam Leonardo DiCaprio z czasów Titanica, nie wytrzymałby tygodnia, gdyby poznał mój sposób bycia. No ale nie oszukujmy się, żeby ktokolwiek się zainteresował trzeba byłoby być ładnym, a ja ładna nie jestem.

Też jestem zdania, że samemu najlepiej, a przynajmniej w moim przypadku (mam bardzo egoistyczne podejście, jestem wygodnicka). Co nie zmienia faktu, że jakbym znalazła się w sytuacji, którą opisałam byłoby mi przykro.

To pasujecie do siebie bo on też ładny nie jest.

Skąd wiesz?

Bo oglądałam tytanika i czytam pudelka.

Aa, miałaś na myśli Leo. Już myślałam, że jakimś cudem wpadłaś na trop Szwajcara. Tego teoretycznego, rzecz jasna.

Dziwne fantazje. Co jest z******tego w Szwajcarach akurat?

Naród jest mi zupełnie obojętny, ale on... Cóż, wolałam opisać historię jako hipotetyczną, przecież i tak nikt by w to nie uwierzył, a chciałam się wyżalić. Po prostu jestem na siebie wściekła. Już niby prawie zapomniałam o sprawie, ale jeszcze mi się zebrało na małe dochodzenie i wygooglowałam sobie, że jego ojciec był mistrzem olimpijskim. Nic mi o tym nie mówił, ale w sumie pisaliśmy tylko kilka dni. Jak czytam to co piszę to brzmię jak troll lub chora psychicznie. To jest po prostu niewiarygodny pech.

I to ma być powód przegrywu? Osiągnięcia hipotecznego teścia sprzed nie wiadomo ilu lat? No można i tak..

A napisał do mnie, bo miałam na profilu jedno zdjęcie na którym nie wyglądam jak ja. "Selfie życia" xD Później w rozmowach wyszła moja głupota i goodbye Szwajcarze. Haha.

01:06 Pocieszasz mnie niczym moja koleżanka. Ten jego ojciec to tylko mnie jeszcze bardziej dobił. Już wcześniej było mi smutno, gdy chłopak mnie olał. Ja jak to ja oczywiście już wyobrażałam sobie nasz ślub. Naprawdę jestem żałosna.

Ty jesteś lepsza niż moja przyjaciółka wierz mi. Ona ze swoim "szwajcarem" na tytaniku pływała w wyobraźni :D chyba by mnie z***bala że to napisałam.

Oj tam. Widocznie my kobiety tak mamy. Zwłaszcza niektóre z nas. Ale jej już przeszło, tak?

No raczej. Teraz jest z innym szwajcarem :D i naprawdę pływają.

Haha :D Spodziewałam się, że nikt nie odbierze tego na serio. Pozdrów koleżankę i jej "Szwajcara" ;)

Jeszcze go na oczy nie widziałam. Imienia też nie pamiętam bo dziwne jakieś.

Dla pewności: żartujesz sobie, prawda?

Kto ją?

Tak

Czemu niby żartuję? To aż takie nieprawdopodobne że go nie znam?

Nie o to mi chodzi. Wymyśliłaś historie z koleżanką, żeby dać mi do zrozumienia, że to co napisałam jest nieprawdą? Nie wiem czy dobrze to odbieram.

Nie muszę wymyślać durnych historii bo mam ich setki w realu. Niczego nie wymyśliłam. Nie znam typa. Jak już poznam to napisze :D

Ok. Ja aż tak dużo tego typu historii nie mam, ale jak już się zdarzyła to istna Moda Na Sukces :D