Brak współżycia

Witam, Pokrótce postaram się opisać mój problem w małżeństwie. Początki związku jak to na ogół bywa były idealne. Świata poza sobą nie widzieliśmy, życie seksualne na najwyższym możliwym poziomie (stosunki odbywały się nierzadko nawet kilka razy dziennie). Szybka zdecydowaliśmy się na dziecko. I to był początek niechęci mojej żony do seksu... W ciąży nie miała zupełnie ochoty na współżycie (kilka sporadycznych przypadków zakończonych bez fajerwerków). Zacisnalem zęby gdyż oczekiwaliśmy na wymarzone dziecko. Później okres połogu co rozumiem doskonale. Następnie karmienia piersią i tłumaczenie, że może to jest powód niechęci. Następnie tłumaczenie że może to lęk przed drugim dzieckiem (którego panicznie żona nie chce). Zapewnialem, że to jej decyzja i to szanuje (chciałem drugiego dziecka, ale musiałem się pogodzić z tym że nic z tego nie będzie). Tłumaczyłem, że będziemy się zabezpieczać i że może być spokojna. Dziś mija ok 5,5 roku odkąd przestaliśmy sypiać ze sobą (przez ten okres do zbliżenia doszło bodajże 6 razy z wyczuwalnym przymusem ze strony żony). Dla mnie jako mężczyzny jest to straszne i silnie udzielajace się na psychikę. Nigdy jej nie zdradzilem, ale jest mi coraz ciężej z tym żyć. Na nic zdają się rozmowy, próby, wywołanie pożądania. Jestem pewny, że nie ma kochanka. Zastanawia mnie tylko jak ona oszukala ludzką naturę i noe potrzebuje seksu/orgazmu. Jesteśmy dosyć młodzi bo mamy po 30 lat. Pomóżcie