co robic

Moja matka , nie daje mi wypowiedzieć sie, jestem zgadzamy krzykiem. Zdecydowałem iść do pracy, ona ze nie pogodzę to z nauką, (szkola dla dorosłych)super. Nie pracuje zle, bo według niej obdzieram ja z kasy, mimo ze wydaje swoje zrobione pieniądze, pracuje tez zle. Siedzę w nocy, rozmawiam ze znajomymi zle, nie rozmawiam wypycha mnie abym wyszedł do ludzi. Mowie jej ze mam znajomych, ona nie cierpi moich znajomych bo są normalni. Czyha tylko aby się wydrzeć na mnie, bo nie chodzę spac o godzinie wtedy kiedy ona idzie spac, no i czeka aż pójdę spac, co chwila sprawdza czy śpię , a potem robi mi awantury ze jest niewyspana i to wyłącznie moja wina i nikogo innego. Moja młodsza siostra nie pracuje , chodzi gdzie chce, i matka nie robi jej pogadanek. To jest absurd kiedy nie wychodzę nigdzie by mnie zabiła ze siedzę w domu, wychodzę do znajomych zle bo według niej "tylko wychodzenie ci w głowie" , to co wg niej mam robic bo juz niewiem? Poszedłem do psychologa bo juz nie moge wytrzymać, dowiedziała sie i już sie czepia. O co jej chodzi? Co ja jej zrobiłem? Dlaczego to ja tylko w rodzinie jestem celem jej ataków, zwłaszcza jeśli chodzi o moje spędzanie czasu wolnego. Nie chce wpasowywać sie w jej rytm życia, bo ona chodzi o tej godzinie spac, to ja tez musze. Kiedyś gadałem ze znajomym i mi zrobiła awanturę czemu nie śpię, a ja ze gadam, i jak jej wytłumaczyć ze nie każdy znajomy ma czas w dzień ze pracują... No nie wytłumaczysz jej, mam skończyć rozmowę i juz, a potem mam sie tłumaczyć przed znajomym czemu ciągle przerywam rozmowy. Dlaczego? Bo ona tak chce?! Albo nie moge wyjść, gdzie chce, robic to co chce, nie moge nawet przyjść o 22 bo ona czeka na mnie kiedy wrócę, chociaż mam swoje klucze. Młodsza siostra przyszła o 23 i nic nie bylo żadnej awantury żadnego słowa nawet. To juz zakrawa o absurd, a tez siedzi w domu na utrzymaniu, nie pracuje, a teraz jeszcze wysługuje sie we wszystkim starszą siostrą. Tylko ja z całego rodzeństwa jestem atakowany. A jak sie próbuje bronić, to ona mnie ze zdwojona silą atakuje. Ja zwariuje przy niej....

Kiedyś to w nocy specjalnie wstawała i sprawdzała czy śpię. A jak czytałem książkę, albo gadałem ze znajomymi, groziła ze zabierze MÓJ telefon, i schowa co by bylo zaprzeczeniem jej słów kilka lat temu "kup sobie swoj nie będę ci zabierać" . Biorę prysznic, wychodzę z łazienki, ledwie zdążę sie ubrać , matka krzyczy żebym podłogę wytarł, co bym zrobił bez jej gadania... Mi mówi ze jest taka idealna ze ona sie tyle poświęca najlepiej to jeszcze aureolki jej brakuje , a ona jak co wieczór chowa sie i pali to jest niby dobrze?! Ale przecież ona nigdy by sie nie tknęła, a jak kiedyś zobaczyłem paczkę papierosów w torebce bo akurat była na wierzchu to kłamie ze przechowuje koleżance.. Jeśli ja mam być oczerniany to niech spojrzy wpierw na siebie.

Najlepiej pomysl o wyprowadzce.

Konflikt pokoleń. Jak się wyprowadzisz to zatesknisz za matka.

Ale matka tez powinna wiedzieć ze nie jestem juz dzieckiem i mam prawo do wyrażania własnego zdania oraz powinna mieć na uwadze wszystkie swoje dzieci a nie tylko mnie brać na celownik. A ze spaniem to juz przegięcie , niech chodzi spac o której chce i niech da mi spokój, bo ja nie każe jej czekać aż usnę. A to ze nie moge wyrazić swojego zdania, bo jestem tłamszony to juz inna sprawa. Wszystko bylo by ojej gdyby każdego w rodzinie sie czepiała, a czepia sie tylko mnie.

Strzel ją w ryj i tak do skutku!