jestem do niczego

mam osiemnaście lat i nie nadaję się do niczego, chciałabym to przed sobą w końcu w pełni przyznać. boję się ludzi, boję się rozmów z nimi, ich spojrzeń, nigdy nie miałam chłopaka ani najlepszej przyjaciółki, nie nadaję się do pracy, jestem mało inteligentna, nie za urodziwa, nie mam żadnych pasji aktywnych (tylko poezja, książki oraz balet), nikt mnie nie lubi, nie jestem szczupła (bmi mam o prawidłowym wyniku, natomiast w górej granicy, ale nad tym akurat pracuję), mam złą reputację (choć nigdy ani nie wychodziłam ze znajomymi, ani nie nieszanowałam się), nie jestem interesującą osobą, niczym nie potrafię zaimponować oraz zaintrygować... jestem małym niczym, wiecie?