Czy są tu mamy starszych dzieci ze spectrum tak powyżej 7 lat

Chodzi mi o dzieci z za. Jak poradziliście sobie z wdrożeniem dziecka w wykonywanie zajęć wg planu dnia. Chodziliśmy na behawioralna, ale ja nie umiem tego wdrożyć w życie, nie jestem do tych metod przekonana, nie mam tyle konsekwencji. Nic innego nam nie zaproponowano. Z synem mam taki problem, że on wraca ze szkoły i przez 4 h do naszego powrotu z pracy nic nie robi, większość czasu poświęca na zachowania stereotypowe, ewentualnie tv, komórkę. Nie zrobi zadania, w domu nic nie zrobi, nie wyjdzie na dwor pobawić się. Jestem coraz bardziej załamana. Każda próba zachęcenia do zadania, wyjścia gdzieś kończy się histeria, płaczem i awantura. Mam tego już dość. Nie wiem jak dalej postępować i gdzie szukać pomocy.

Pozytywna motywacja. Mój w pierwszej klasie po lekcjach miał chwilę na przyjemności ( jeśli potrzebował to też stereotypie), obiad i praca, krótko i za nagrodę, w jego przypadku były to klocki Lego z których mógł złożyć co tam chciał, 15 min pracy, 5 minut składania. Powiem tak, nawyk pracy w domu trzeba w dziecku wyrobić, nawet u tych neurotypowych. Mój teraz jest w trzeciej klasie i sam siada do lekcji. Sposób musisz znaleźć sama, bo ty najlepiej wiesz co lubi twoje dziecko. Powodzenia i cierpliwości.

Ja nie umiem zmotywować syna:( Powoli zrezygnować z 'nagrod' niż się poddać temu co ja chcę. Jak mu odbieram nagrody, to dla niego stereotypie są wystarczające. Płakać mi się chce. A z jakich terapii, specjalistów korzystaliście? Ile synowi zajęło wyrobienie dobrych nawyków? Czy udawało się go nakłonić np do lekcji gdy wy w pracy byliście? Czy znasz jakieś sensowne formy dla rodziców takich dzieci?

Jakie to są stereotypie?

Są to stereotypie ruchowe. Syn sobie macha różnymi przedmiotami i może to robić długo.

Syn jest w normie intelektualnej? Chodzi do szkoły integracyjnej? Ma wspomagajacego? Mój też ma stereotypie ruchowe, ale pozwalam mu na te symulacje w określonym czasie i na określony czas. Nie jestem zwolenniczką zabraniania całkowicie. Może usiądź z nim do lekcji na 10 min na początek i pozwol na te machanie rękami. Porozmawiaj z terapeuta syna, napewno coś wymyślicie. Każde dziecko jest inne i do każdego droga inna.

Z reguły dzieci z za nie lubią wychodzić z domu, gdzie czuja się bezpiecznie. Może zapisz go na jakieś zajecia pozalekcyjne.

A jakich terapeutów mają wasi synowie. Bo u nas w miasteczku są zajęcia z pedagogiem, psychologiem, si ale tak szczerze mowiac nie widzę efektu. Mam wrażenie że każdy robi swoje i postępuje wg jakiegoś wyuczonego schematu.

Mój teraz ma w sumie tylko tus, ma 9 lat, wysokofunkcjonujacy autysta, bardzo zdolny i społeczny. Musi jednak sporo nauczyć się o relacjach i jak radzić sobie ze stresem oraz niepowodzeniem, bo bardzo przeżywa każde niepowodzenie. Odkąd chodzi na karate zauważyłam znaczną poprawę. Wcześniej behawioralna, logopeda, si, pedagog, psycholog.