Najwyższa Izba Kontroli

Najwyższa Izba Kontroli jest naczelnym organem kontroli państwowej , co - jak podkreśla się w doktrynie - oznacza zajmowanie pozycji nadrzędnej i koordynacyjnej nie tylko w stosunku do wszystkich jednostek podrzędnych , lecz także w całym systemie organów kontroli państwowej. W celu realizacji tego założenia ustawodawca nakłada na inne organy kontroli , kontrolne działanie wspólne czy zlecanie tym organom przez Najwyższą Izbę Kontroli dokonywania kontroli doraźnych. Jej strukturę oraz zasady działania określają Konstytucja RP oraz ustawa o Najwyższej Izbie Kontroli. Najwyższa Izba Kontroli jest organem niezależnym od władzy wykonawczej podlegającym wyłącznie Sejmowi i działającym na zasadzie kolegialności. Jak podkreśla się w doktrynie , podległość Najwyższej Izby Kontroli Sejmowi uwidacznia się przede wszystkim w jego uprawnieniu do: 1. ) Powoływania i odwoływania Prezesa Najwyższej Izby Kontroli i pociągania go do odpowiedzialności za działalność własną , jak też podległych mu pracowników. 2. ) Określania statutem organizacji wewnętrznej Najwyższej Izby Kontroli. 3. ) Zlecania Najwyższej Izby Kontroli przeprowadzania określonych kontroli, bieżącej i okresowej informacji o działalności Najwyższej Izby Kontroli.