Mam 24 lata i wciąż nie czuję się dojrzale

Mam 24 lata. Nigdy nie miałam chłopaka. Nigdy nie uprawiałam seksu. Nie mam szczęścia w miłości. Przeraża mnie przemijanie, nie mam oparcia w rodzinie. Mieszkam sama. Przeraża mnie, że jestem w wieku, w którym niektórzy są już po ślubie, mają dzieci, a jeszcze niedawno byliśmy dziećmi. Nie mogę się pogodzić z przemijaniem, boję się stracić to, co mam. Buntuję się przeciwko światu. Bardzo cierpię. Lubię grać w gry komputerowe, dużo czytam. Lubię książki i filmy przygodowe, jestem dorosłą miłośniczką klocków LEGO. Nie wyobrażam sobie siebie w roli matki. Nie lubię mężczyzn w typie "macho". Może to jakieś odchylenie, ale lubię trochę wrażliwych chłopaków, takich elegantów, uduchowionych, ze zdolnościami artystycznymi. Przeraża mnie ciąża, karmienie, rodzenie dzieci. Nie udźwignę odpowiedzialności za wychowanie i utrzymanie dziecka. Poza tym, mam poranioną duszę. Mogę skrzywdzić dziecko, rany psychiczne z powodu fatalnych relacji w mojej rodzinie wciąż się nie zagoiły. Nie mogłabym się pogodzić z faktem, że ja się starzeję, a dziecko rośnie z miłego dziecka zmienia się w pyskującego nastolatka. Jeżeli już rodzina, to interesowałoby mnie małżeństwo bezdzietne, ale mam lęk, iż mężczyzna mógłby mnie zapłodnić wbrew mojej woli. Tragedia. Któraś młoda kobieta ma podobnie, jak ja? W ogóle, czasem myślę, że psychologicznie bliżej mi do mężczyzny niż do kobiety, mam męskie zainteresowania. Nie uważam tego za coś złego, ale w otoczeniu uchodzę za dziwaczkę. Nie wiem, co dalej w życiu robić.

Dobra do sedna. Chcesz się bzykac?

Może chcesz być z z******tą kobietą? Młodszą niewiele? Jesteś atraakcyjna?

nie ma obowiązku, póki co, rodzić tylko musisz znaleźć faceta, który nie chce dzieci, co jest przedsięwzięciem karkołomnym, ale możliwym albo, jak ja, rozwodnika z dziećmi, który już więcej nie chce ich mieć, no, ale to raczej jak będziesz trochę starsza masz jeszcze dużo czasu na stworzenie bezdzietnego związku, nie stresuj się, rób swoje, brak męża i dzieci to nie koniec świata, tym bardziej, że nie pociąga Cię tradycyjny sposób na życie dla kobiety polskiej (ślub, mąż, dzieci, zupki, kupki i obiadki) Rób co lubisz, korzystaj z tego czasu, kiedy jesteś młoda, zdrowa i silna, poznawaj, rozpieszczaj się, a facet kiedyś tam sam się znajdzie

DO AUTORKI!! za przeproszenie ale pierdolisz.....Jak bym cię dorwał to dostała byś kopa w dupę. Zamiast korzystać z życia ile wlezie to ty bawisz się w małą dziewczynkę która lata za lalkami...każdy miał dzieciństwo trudne i każdy musiał przejść przez swoje tak ze , jak nie wyjdziesz teraz do ludzi to za kilka lat zostaniesz starą panną taka prawda, tyle mojego , dziękuje.

Ślubu cywilnego, mężczyzny u swego boku to bym chciała kiedyś, lecz rodzenie dzieci mnie nie interesuje więc zegar biologiczny mnie nie przeraża :) Mam jeszcze czas na ślub, mogę go wziąć grubo po 30, nawet po 40. W dzisiejszych czasach jest dużo małżeństw po 30 czy 40, na pewno więcej niż kiedyś. Przestraszyliście mnie trochę-czy naprawdę każdy mężczyzna chce mieć dzieci? Po co? Myślałam, że potencjalny narzeczony będzie się cieszył, że ze mną nie wpakuje się w pieluchy i płacz dziecka po nocach, a także odstawienie na boczny tor. Jak to w końcu jest?

a tak to jest, że płacz i pieluchy to będą dla Ciebie, a dla faceta jest potomek, najlepiej męski, dziedzic jego wspaniałych genów, cudownego rodowego nazwiska i wielkiego majątku ;)

Bez przesady. Przecież żyjemy w XXI, a nie XIX wieku, nie?