Jestem dorosła a Rodzice ciągle wtrącają się do mojego życia!!

Wpedzaja w poczucie winy, kontrolują i mówią, jak mam żyć. Tłumaczenia, prośby nic nie pomagają, wręcz przeciwnie, jest wielki foch i panika..już nie wiem co robić.

Wiesz, co mnie uderzyło? To, że napisałaś "Rodzice" z dużej litery. To oznacza, że gdzieś wewnętrznie nie masz do nich zdrowego stosunku, jesteś od nich uzależniona, w głębi duszy jesteś jeszcze dzieckiem. A więc przede wszystkim popracuj nad sobą. A poza tym albo się wyprowadź, jeśli już pracujesz, albo układaj życie tak, żeby jak najszybciej dało się wyprowadzić. Jeżeli relacje są toksyczne, to po prostu nie da rady razem mieszkać.

Ok. Policytujmy się. Ile masz lat? Ja 33 i ojciec mnie dobija. Nie potrafimy z mamą mu przetlumaczyc

I to nie chodzi o to że mi zabrania czy coś mu się nie podoba. Tylko komentarze które mnie tak wkur....... ludzie! Wyprowadzić się będąc sama? Ok, firsuccue z 1000zl i się wyprowadzam. Inaczej nie ma szans się utrzymać z pensji 2200

Mam 37 lat, nie mieszkam.z Rodzicami już od 15 lat

Z tym uzależnieniem, to chyba prawda, za każdym razem, jak powiem prawdę, to mam wyrzuty, że mogłam się ugryźć w język.

Ja mówię prawdę ale mamie. Ojciec wie co musi lub co chcemy mu powiedzieć. Nie mam wyrzutów że kłamie. To co nie mieszkasz z nimi a Cię kontrolują? Jak?

Bo mieszkamy w tym samym mieście, więc często się widzimy.

Bo Cię nachodzą? To nie siedź w domu. Wychodzą. Udaj że Cię nie ma. Parę razy wpadną i pocałują klamkę to dwa razy się zastanowią za którymś razem lub zadzwonią. A Ty też odwiedzaj mniej. Terapia szokowa.

Ale jak ich unikam, nie dzwonię, to jest histeria, że jestem wyrodna córka i takie tam. Ogólnie to chora sytuacja.

Musisz tak zrobić. Jesteś jedynaczką prawda? Bo ja nie i to jest dopiero chore.

do osob ktore sugeruja odciecie sie od rodzicow, a co jesli oni wtedy pomina dziecko w spadku tj wydziedziczą? do bylby dopiero koszmar, nadopiekunczy rodzice, dorosla osoba walczaca dlugie lata o swoja samodzielnosc i w efekcie obrazeni rodzice, ktorzy pozbawiaja dziecka spadku

A jakie to ma znaczenie, czy jestem jedynaczką?

Bo wtedy rodzice tak się zachowują gdy mają 1,dziecko. Zawsze ma zachowek.

Ale już wolę nic od nich nie dostać, tylko niech zrozumieją, że jestem.dorosla i mam prawo żyć po swojemu. Niech będą prawdziwymi " normalnymi" rodzicami

Ta od rodziców piszesz tak jakby ludzie w ogóle utrzymywali kontakt z rodzicami na starość i opiekowali się nimi w razie potrzeby żeby spadek dostać. Żal....

No właśnie, tu nie chodzi o jakiś cholerny spadek, tylko relacje.

ale toksyczni naopiekunczy rodzice moga wykorzystac to, ze maja pieniadze i pozbawiac dziecko spadku, jesli uznaja, ze dziecko zle postapilo "Zerywajac"/ograncizając kontakt

To ich problem. Dorobek życia pójdzie w obce ręce.

jak nie boisz sie, ze nie dostaniesz spadku, to wybierz 1. albo tkwic w tym co jest 2. albo stopniowo stawiac na swoim, przesuwajac kolejne granie ku normalnosci 3. albo zerwac kontakt/ograniczyc do minimu, do wizyty na swieta i na urodziny

Ale tu nie chodzi o kasę, kurcze. Nie są bogaci, nie mają majątku, są przeciętni.

no i? pozbawienie spadku to nie koniec świata widać, że dla ciebie owszem (celowo piszę z małej litery) Kobieta pisze o kiepskich relacjach z rodzicami a ty o spadku tragedia

no to sa podane na tacy powyzej 3 wyjscai dla autorki i czemu sie tak obruszasz, gdy ktos pisze o spadku to jedyny element realnej przewagi rtodzicow nad dziecmi (w niektorych rodzinach) aspekt finansowy !

chyba w jakiś patologicznych rodzinach

Zerwanie kontaktu? Owszem brałam taka ewentualność pod uwagę, ale córka by na tym ucierpiała, a póki co ma z nimi dobre relacje. Jestem chyba w sytuacji bez wyjścia.

jeśli dla dobra córki, no to cóż... jednym uchem słuchaj, drugim wypuszczaj i rób swoje

Spadek spadkiem, prawo do zachowku jest chyba zawsze.

Ale się uparles/las z tym spadkiem.