Mam już dość...

Zawsze byłam bardzo nieśmiała i zamknięta w sobie. Miałam już taka przyklejona łatkę przez innych 'malomowna'. Rodzina i znajomi, wszyscy mnie pytali,czemu taka jestem. Było to dla mnie straszne, ja się bałam ludzi, nie potrafiłam z nimi rozmawiać, nie wiedziałam o czym, w dodatku Mialam niską samoocenę. Zawsze jak mialam jakiś problem to uciekałam, chowałam się. Udawałam przed wszystkimi, że mnie to nie rusza, że mam gdzieś wszystkich ludzi, ale bardzo cierpiałam. Później poszłam na studia i zaczęłam ostra prace nad sobą. Nauczyłam się rozmawiać z ludźmi, otwierlam się na nich bardziej, zaczęłam się uczyć tworzyć relacje. Każde swoje zachowanie analizować, dlaczego tak. Myślałam, że udało mi się to pokonać, a wszystko znowu wróciło. Moi współlokatorzy mówią, że jestem jakaś taka dzika, że stresuje sie podczas rozmowy z nimi, że sama siedzę gdzieś ciągle. Nawet rozmawiałam z nimi dlaczego tak jest, ale teraz oni zaczęło mnie traktowac jak powietrze. Było kilku chłopaków, którym się podobalam, ale ja nie potrafiłam się otworzyć, nie potrafiłam nic zrobić. Mam 22 lata, czuje się czasami samotna, a gdy jest ktoś to czuję się przytłoczona tym, że muszę rozmawiać. Czasami się tak odcinam od wszystkich, nie potrafię się jakoś zaangażować, pokazać komuś że mi zależy. Odczuwam apatię często, wstyd za to że jestem taka jaka jestem... Nie wiem już co robić... Cały czas walczę ze sobą, jest już lepiej niż kiedyś, ale znowu źle się czuję ze sobą.. 

Czy próbowałaś radzić się np. Psychologa / psychoterapeuty? Pozatym nie każdy musi być dusza towarzystwa. Nie musisz winić siebie za oczekiwania innych... Czy masz jakąś choć jedna zaufana osobę, która akceptuje Cię taka jaka jesteś?