Napady złości u 3 letniego dziecka

Moje 3 letnie dziecko miewa często napady złości. Potrafi z niczego zrobić awantury. Jak coś pójdzie nie po jej myśli od razu rodzi się w niej agresja i złość. Potrafi bić pięściami, położyć się na podłodze i krzyczeć. Co robić

To chyba jakiś bunt 3 latka , mój musi mieć wszystko tak jak chce bo inaczej ryczy A raczej krzyczy bo żadna łezka mu nie kapnie.  Starszy też tak miał i na szczęście mu przeszło. Nie ma co krzyczeć na dziecko ani w tym momencie do niego mówić bo i tak nie słucha. Ja tłumaczę mojemu jak się uspokoi co źle zrobił i że tak nie można ale czasem i tak jakby grochem o sciane 

Moim zdaniem powinna Pani zastosować metodę tzw. Komunikatów „Ja”. Myślę, że dobrym rozwiązaniem byłoby powiedzieć o swoich odczuciach co do zachowania córki, np. (Ja) Jestem zła, kiedy mówisz/zachowujesz się w ten sposób. Nie podoba mi się to. Bardzo proszę abyś się tak nie zachowywała. Inny przykład: Złości mnie jak przeklinasz. Nie chcę, abyś tak mówiła. Dzieci, które rozumieją, co czujemy, szybciej uczą się pożądanych zachowań, a także empatii. Ważne jest, aby zwracać uwagę na to, czy dziecko zrozumiało Pani komunikat. Uważam też, że warto po takich komunikatach zostawić dziecko samo np. w pokoju i wyjść, aby mogło się uspokoić i przemyśleć to. Jeżeli jest agresywne i potrafi bić pięściami warto podstawić córce coś miękkiego, aby nie zrobiła sobie krzywdy i pozostawić ją samą i co jakiś czas kontrolować dyskretnie jej zachowanie. Uważam osobiście, że dobrym rozwiązaniem takich problemów byłoby też bycie konsekwentnym i stanowczym, aby dać dziecku odczuć skutki jego niewłaściwego zachowania, np. Zniszczyłaś tę zabawkę i jest mi bardzo przykro. Tę zabawkę kupiłam specjalnie z myślą o Tobie i musiałam na nią ciężko zapracować, abyś ją miała. Przykro mi, ale kolejnej takiej zabawki nie kupię Tobie.
Na pewno Pani córka, jak każde dziecko, ma takie momenty, w których jest grzeczna i zrobi coś dobrego. Wtedy warto ją za takie zachowanie pochwalić, przekazać co dobrze zrobiła. Takie chwile i pochwały zapamięta i będzie częściej chciała dobrze się zachowywać, aby ją doceniać.
Warto planować z dzieckiem wspólnie czas. Dziecko lubi być zauważone. Warto wspólnie z dzieckiem planować zabawy i uczestniczyć w nich i dużo przy nich rozmawiać. Ważne jest, aby nie pozostawiać dziecka bez odpowiedzi na jego pytania, nie bagatelizować jego problemów, trudności. Gdy dziecko czuje się nie zauważone rodzi się w nim najczęściej złość i wyładowuje to poprzez złe zachowania a później najczęściej napady agresji i złości.
Na koniec chciałabym jeszcze dodać, że w dobrej relacji z dzieckiem najczęściej jest się poprzez dobre i szczęśliwe małżeństwo. Dziecko widzi wzór rodziców. Widzi ich życzliwość i wzajemną miłość przez co samo uczy się szacunku do innych ludzi. Warto dbać o relacje małżeńskie i w ogóle całej rodziny.
Temat wychowania jest bardzo szeroki i nie ma konkretnych wskazówek, które na pewno pomogą w rozwiązaniu trudnych sytuacji, ale na pewno mogą je złagodzić i otworzyć drogę do ich niwelowania. Mogę polecić Pani książkę „Wychowanie bez porażek” T. Gordon oraz „Dialog zamiast kar” Zofii Aleksandry Żuczkowskiej. Tam znajdzie Pani na pewno bardziej szczegółowe informacje na takie tematy.

Bardzo dziękuję za tak długą wypowiedź "biedronka 97". Znalazłam tu wiele cennych rozwiązań, które będę mogła zastosować w tych nerwowych sytuacjach u mojego dziecka. Mam nadzieje, że będą bardzo pomocne i stosując je każdego dnia moja córka przestanie mieć w końcu takie napady a przynajmniej ograniczymy je w znacznym stopniu. Przeczytanie polecanej książki na pewno również pomoże mi i pogłębi moją wiedzę na temat mojego problemu z dzieckiem. Nie ukrywam,że jest to sytuacja, która bardzo nas męczy i także jako rodziców denerwuje. Jeszcze raz bardzo dziękuję za pomoc. Oczywiście od razu wprowadzę w życie te porady  pozdrawiam 

Dziękuję również Pani " Ptaczka " za zainteresowanie moim problemem i również pozdrawiam