Czuję się samotna, bo...

No hej. Przyszłam sie pożalić. Może ktoś pocieszy słowem, coś podpowie? Czuję się samotna. Myslę że swoje korzenie ma to już w dzieciństwie. Ojciec wyjechał gdy byłam mała, matka nie traktowała zbyt dobrze, więc nie mam ochoty na bliższe kontakty z nia, siostra, cóż, zawsze trzymała z matką, za nastolatka kłamała jej na mój temat, manipulowała nią abym to ja wyszła na tą gorszą. Czyli z rodziną mi sie nie poszczęściło. Potem kilka przyjaźnii z czasów liceum. Jedna przyjaciółka potykałą sie za placami z moim chłopakiem, druga zaczęła pokazywać jakieś toksyczne zachowania. Oczyściłam  się  z takich znajomości dla własnego dobra. Na dzień dzisiejszy mam kilku fajnych i dobrych ludzi w swoim otoczeniu ale to raczej luźne znajomości gdzie tak naprawdę nie wiem na ile moge na nich polegać. I już nie wiem czy to ze mną coś nie tak czy to nie miałam po prostu szczęścia do ludzi. Wiem na pewno ze dzieciństwo wpłyneło na moje wybory: najpierw złe a teraz mam wrażenie że nie umiem nawiązywać znajomości, że bardzo się w sobie zamknęłam i uciekam od ludzi, nie potrafię utrzymywać znajomości.  Ktoś z was ma podobne doświadczenia, jakoś sobie z tym radzi?

życie...

Cześć. Potwierdzam: życie.

Mam podobnie, z rodzicami, siostrą która kręci manipulacyjne lody dla siebie.

Odizoluj się od tego. Toksyczni ludzie,  nawet jeśli okaże się to najbliższa rodzina nie powinni mieć miejsca w twoim życiu. 

głasku głasku?