Nie mam koleżanek...

Ani nawet jednej bliskiej przyjaciółki. Czy ktoś ma podobnie?

W tym roku kończę 37 lat.

To wręcz nieprawdopodobne. Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji, że do drzwi mojego mieszkania nie zapukała nigdy żadna koleżanka. W czasach liceum i studiów normą było to, że przychodziły do mnie koleżanki. 

po co ci koleżanki? aby obgadywać du'py? porównywać się nawzajem? swoich facetów itp? "koleżanki" to sprawa przereklamowana, piękna tylko w teorii

To znaczy: kiedyś miałam koleżanki i to całkiem sporo. Poznawałam bardzo wartościowych ludzi.  Teraz, dawniej bliskie mi osoby, nie mieszkają w tym samym miejscu co ja i kontakty się rozluźniły... 

Nie lubię plotek. Wolę pogadać o swoim hobby, obejrzanych filmach, o tym, co się dzieje w naszym życiu. 

Odnoszę wrażenie, że im jestem starsza tym jest mi ciężej zaufać, zbliżyć się do ludzi.

13 minut temu, Gość teoria tak napisał:

po co ci koleżanki? aby obgadywać du'py? porównywać się nawzajem? swoich facetów itp? "koleżanki" to sprawa przereklamowana, piękna tylko w teorii

Też odnoszę smutne wrażenie, że dużo kobiet tak ma...

W mojej klasie w liceum był taki jeden, który nie miał żadnych koleżanek. On był małomówny. Dziewczyny unikały obecności z nim sam na sam gdzieś na przerwie gdyż on nie umiał zagadać i było wtedy drętwo. Do tego nie był przystojny. Nie miał powodzenia u dziewczyn. Miał kompleksy na rym tle. Z tego powodu był złośliwy i zazdroscił kumplom tego, że mieli koleżanki i umieli zachować się w ich towarzystwie,że umieli z nimi rozmawiać i rozśmieszać je. Ten smutny chłopak o dziwo kilka lat po maturze zapoznał kobietę, która została jego żoną. Nikt nie wie kto kogo poderwał, ale raczej było tak, że to ona poderwała jego. 

Hehe Edek, wspaniała historia, ale ja jestem kobietą

5 minut temu, Gość Aby napisał:

Hehe Edek, wspaniała historia, ale ja jestem kobietą

Ups, faktycznie. Nie zwróciłem uwagi na twoją ksywkę droga autorko. 

6 minut temu, Gość Aby napisał:

Hehe Edek, wspaniała historia, ale ja jestem kobietą

to może poszukaj kolegi?;)

41 minut temu, Gość w kość napisał:

to może poszukaj kolegi?;)

Mam już męża, taki kolega mógłby być komplikacją

Potrzebne mi damskie towarzystwo, żeby pogadać jak kobieta z kobietą. 

Niestety mam tak samo autorko :/ Zostaw po sobie jakiś ślad to się odezwę :)

3 godziny temu, Gość Aby napisał:

Też odnoszę smutne wrażenie, że dużo kobiet tak ma...

Dokladnie, ja juz wiele razy przejechalam się na kolezankach, były fałszywe, interesowne, nieslowne, zawistne i dbały tylko o własne interesy. Teraz tez nie mam nikogo (tylko siostrę) i mam 27 lat. 

mam 24 lata i moim znajomych można policzyć na palcach, no siema ;D

Lepiej mieć mniej przyjaciół, ale sprawdzonych, niż otaczać sie fałszywym tłumem. Z wiekiem w takich relacjach nie liczy się ilość znajomych 

Niestety to prawda. Moj brat zawsze miał dziesiątki znajomych. Wszędzie był zapraszany, lubiany, wieczne domówki, spotkania towarzyskie, wyjazdy... Ale niestety nieraz mi mówił ze w tym wszystkim nie ma nawet jednej osoby której mógłby się zwierzyć... Tak to właśnie jest, można mieć mnóstwo znajomych, pytanie tylko czy są oni prawdziwi...

Gorsza sytuacja jak przez wlasną głupotę potraciło się znajomych i popaliło wiele mostów 

17 minut temu, Dash Rysiu napisał:

Gorsza sytuacja jak przez wlasną głupotę potraciło się znajomych i popaliło wiele mostów 

Przez własną głupotę, tzn? 

4 minuty temu, Gość Gosc napisał:

Przez własną głupotę, tzn? 

toksyczny charakter

21 minut temu, Dash Rysiu napisał:

toksyczny charakter

Jezeli przeszkadza Tobie brak znajomych, przyjaciół to trzeba popracować nad swoim charakterem. Da się to zrobić 

Jakie masz wady?

Wiem autorko o czym mowisz. Mam 30 lat, meza i 2 dzieci. Kolezanki ze studiow sie rozjechaly do rodzinnych miast, zostalo nas niewiele, ale reszta to singielki, wyjscia, kluby, imprezy. Ja ze wzgledu na rodzine nie bylam w stanie z nimi sie tak spotykac i relacje sie rozluznily, teraz praktycznie zanikly. I jestem sama, bez kolezanek, nie ma z kim pogadac, wyjsc na kawe czy fitness

1 godzinę temu, Gość Gosc napisał:

Jezeli przeszkadza Tobie brak znajomych, przyjaciół to trzeba popracować nad swoim charakterem. Da się to zrobić 

Jakie masz wady?

 

No coż dużo by pisać ale tak wkróce odraszałem zachowaniem innych, byłem mocno toksyczny i fałszywy, trochę za późno do mnie dotarało że to ze mną problem był a nie z innymi. Ale jestem już dość stary, czasu mi nikt nie zwróci i czy można w wieku 24 lat jeszcze się ogarnąć?

3 godziny temu, Gość Emi 30 napisał:

Wiem autorko o czym mowisz. Mam 30 lat, meza i 2 dzieci. Kolezanki ze studiow sie rozjechaly do rodzinnych miast, zostalo nas niewiele, ale reszta to singielki, wyjscia, kluby, imprezy. Ja ze wzgledu na rodzine nie bylam w stanie z nimi sie tak spotykac i relacje sie rozluznily, teraz praktycznie zanikly. I jestem sama, bez kolezanek, nie ma z kim pogadac, wyjsc na kawe czy fitness

Witaj w klubie.marze o tym by wyjść z jakimiś dziewczynami gdziekolwiek.nie ma z kim

Ola licze na łut szczescia, moze jestes z Wrocławia? Wiem, znikome szanse. Ale pytam bo fajnie byloby wyjsc chociaz na zakupy z kolezanka;)