Osobne spanie dziecka a częste pobudki

Jutro moje dziecko skończy 7. miesięcy. Od dłuższego już czasu śpi po prostu tragicznie (pobudki 15-20 razy na noc). Im jest starsze, tym gorzej ze spaniem. Neurolog powiedziała mi, że częste budzenie jest normalne dla każdego człowieka i że dorośli budzą się średnio co 1,5h, ale śpią dalej i tego nie pamiętają, bo mają wtłoczony rytuał poduszka = sen. Powiedziała też, że jeśli mi przeszkadza wybudzanie się dziecka, to wartałoby wprowadzić nowy rytuał osobnego zasypiania i nie przy cycu - to spowoduje że dziecko będzie w nocy ponownie łatwo zasypiało samo. O ile nie ma większego problemu z wyekspediowaniem dziecka do łóżeczka i uśpieniu go wieczorem, tak nie mam bladego pojęcia jak sobie radzić w nocy. Nadal budzi się milion razy i wyje. Nie chcę jej wyciągać do swojego łóżka, żeby nie utrwalać starego nawyku, przez co ponowne zasypianie strasznie długo i marudnie trwa (a w łóżku i przy cycu momentalnie usypiała). Większość nocy nie śpi ani dziecko, ani ja ani sąsiedzi... Jestem skrajnie niewyspana, sfrustrowana, agresywna i mam tego serdecznie dość. Co zrobić w takiej sytuacji? Może to po prostu zły moment na separację? Odpuścić? Ciągnąć dalej? Ale - fizycznie, psychicznie i emocjonalnie - jak? 

Z góry dziękuję za wszelkie sugestie.

U mnie identyczna sytuacja - córka ma 7,5 msc i od miesiąca jest dramat ze spaniem, hcirlismy z mężem powoli przyzwyczajać ją do spania samej w łóżeczku ale tyle razy wybudza się w nocy, że i tak ląduje u nas w łóżku i jest dosypiana, z tym, że u nas jest jeszcze problem z AZS i młoda ma wręcz ataki drapania się w nocy a to nie pomaga w ponownym zaśnięciu, do tego skok rozwojowy ..... ja również mimo że sytuacja się powtarza co noc to nie przyzwyczaiłam się do tak częstego wstawania i co noc frustracja narasta  dla pocieszenia - wiem, że to minie kiedyś, może jak skończy rok , może jak stanie się bardziej komunikatywna, oby jak najszybciej

A sąsiadami się nie przejmuj, u mnie piętro wyżej co noc wyje noworodek a drzwi obok psiak zawodzi przez pół dnia aż właściciel wróci z pracy... nic tylko stopery do uszu zaaplikować

Dziękuję za dobre słowo. Rozumiem, że też nie rozwiązaliście tej sytuacji Nie wiem co mam robić... Czy odpuszczać czy nie. Córka wylądowała u mnie w łóżku pierwotnie właśnie z powodu zbyt częstych pobudek i mojego wstawania do niej. A na początku spała sama w łóżeczku i budziła się tylko 2-3 razy... Mąż śpi w innym pokoju, bo jeśli ktoś tu ma funkcjonować w dzień jak warzywo, to niech będę to ja. On musi myśleć w pracy.

to niemowle, jeszcze troche beda mu zeby wychodzic i nic sie nie zmieni,nadal bedzie sie budzic. Takie mniej wiecej sa uroki posiadania dzieci. Wez dziecko do siebie,bedzie cie czulo,bedzie miało piers pod nosem i nie bedzie walczyc. Placze,bo brakuje mu bliskosci,budzi sie samo, chce piersi ,bo ma odruch ssania,moze jest glodne. Niz dobiegniesz do łozeczka, wezmiesz na rece to juz sie rozkreci na dobre i zasnac nie moze. Musi to przerosnąc i bedzie ok

U mnie jedno i drugie dziecko do pewnego momentu spało z nami w łóżku. Macierzyński był krótki (16 tygodni przy pierwszym dziecku i 20 tygodni przy drugim), więc z uwagi na powrót do pracy nie dałabym rady wstawać w nocy.

Czyli rozumiem że odpuścić i się nie męczyć? Tylko co potem? Neurolożka mówiła, że po roku bardzo ciężko dziecko odzwyczaić. Wiem, że mała nie będzie chciała ze mną spać do osiemnastki, ale wspólne spanie choćby i dwa lata wcale mi się nie uśmiecha

Po co chcesz z tym teraz walczyć? Śpicie razem, wyspij się. W końcu dziecko z tego wyrośnie. Szkoda nerwów.

moja dwojka nie spala w nocy.starszy do 3 rz spal z nami w pokoju, wczesniej u nas w lozku,bo budzil sie za kazdym razem kiedy sie poprawial na lozku,budzilo go kazde skrzypniecie łozka, auto na ulicy i td. ale jak spał ze mna,to było lepiej,czul mnie obok i zasypiał dalej.Dorosl do swojego łozka i go przeniosłam. Teraz mlodszy spi ze mna.Spi lepiej,ale wedruje w nocy, budzi sie,chodzi po domu,wiec mam go pod reka i jak wstaje,to klade go spowrotem. Takie jest mniej wiecej macierzynstwo, wiec warto ulatwic sobie zycie biorac dziecko do siebie zamiast utrudniac i biegac po lekarzach. Moj młodszy w wieku niemowlęcym w ogole nie chcial spac w lozeczku, czy koszu mojżeesza, najlepiej mu bylo u mnie na rekach. Moze i nauczylam,choć nie wiem czy da sie nauczyc tego kilku dniowe niemowle.Ale jak spal to słodko :D

  Dnia 4.03.2019 o 10:06, Gabi83 napisał:

Czyli rozumiem że odpuścić i się nie męczyć? Tylko co potem? Neurolożka mówiła, że po roku bardzo ciężko dziecko odzwyczaić. Wiem, że mała nie będzie chciała ze mną spać do osiemnastki, ale wspólne spanie choćby i dwa lata wcale mi się nie uśmiecha

Nie jest ciezko odzywyczaic ... Robisz pozniej tak ....Dolaczasz do swojego lozka lozko dla dziecka. Nawet jakis tapaczanik i niech tak spi na tym lozku. Nastepnie po jakims czasie odsuwasz lozko dziecko od waszego lozka i widzisz jaka jest reakcja waszego dziecka. Jesli spi na tapczanie bez problemu to powinno juz w nim zasypiac bez zasypiania u was w lozku. Pozniej tylko eksmisja lozka do pokoju dziecego i koniec problemu

  Dnia 4.03.2019 o 10:06, Gabi83 napisał:

Czyli rozumiem że odpuścić i się nie męczyć? Tylko co potem? Neurolożka mówiła, że po roku bardzo ciężko dziecko odzwyczaić. Wiem, że mała nie będzie chciała ze mną spać do osiemnastki, ale wspólne spanie choćby i dwa lata wcale mi się nie uśmiecha

nie bedzie ciezej odzwyczaić niz meczysz sie teraz. Neurolozka chyba dzieci nie ma,z tego co opisujesz :d nie jest ciezko odzwyczaic, przyjdzie czas,ze zobaczysz że twoje dziecko spi lepiej, jest rozumne, duze, wytlumaczysz,ze dostanie swoje łozeczko, pomoze ci wybrac i myk myk sie przeniesie. Widocznie w tej chwili twoje niemowle bardzo cie potrzebuje i sie stresuje tym,ze co chwila budzi sie bez ciebie.Zrozum człowieka :)

Jezu, nawet nie wiecie ile dajecie ukojenia moim umęczonym nerwom..! Dziękuję.

Mała ma dostawkę i śpimy tak teraz, łóżko przy łóżku, ale to i tak dla niej za słabo, bo się przytulać nie może... Może nie chodzę gdzieś daleko do jej "legowiska" ale i tak to jest irytujące: podnosić, wyciągać... Przy takiej częstotliwości pobudek z "wstawaniem" wyspać się nie da. 

Ja .... To niemowlę. Po 7 miesiącach masz jej dosyć że wypierdzielasz z łóżka? Później przez takie pseudo mamuśki rosną dzieci z zaburzeniami osobowości. Od małego fundujesz dziecku traumę, że nawet matka  go nie chce... chora jesteś. Tacy ludzie nie powinni być plodni

  Dnia 4.03.2019 o 11:04, Gość Yxz napisał:

Ja .... To niemowlę. Po 7 miesiącach masz jej dosyć że wypierdzielasz z łóżka? Później przez takie pseudo mamuśki rosną dzieci z zaburzeniami osobowości. Od małego fundujesz dziecku traumę, że nawet matka  go nie chce... chora jesteś. Tacy ludzie nie powinni być plodni

Nie pier*ol pan : ]

Popełniłaś klasyczny błąd przyzwyczajać dziecko do spania w twoim łóżku. Od kiedy w piątej dobie wyszłam ze szpitala mój syn śpi w swoim łóżku. No ale on jest na mm (z dodatkiem mojego odciagnietego) więc budzi się jak w zegarku co 2h45m więc wychodzi góra trzy wstawania. Poprzytulac możemy się w dzień, czasami bierzemy go rano na drzemke ale dlatego że my chcemy jak  tak leżymy w łóżku i już nie śpimy a jemu jest przyjemnie. Noc jest od spania w swoim łóżku