Co dalej?

Mam 28lat, on 37, poznałam go, gdy miałam 24. Pracujemy w jednym miejscu. On ma syna w wieku 7 lat, nazwijmy go K. K mówi do mnie mamo, nasze relacje są cudowne. Jego mama, a była dziewczyna mojego partnera zginęła w wypadku samochodowym 3 lata temu. Jesteśmy razem 3,5 roku. Niedługo bierzemy ślub, ale ja się zastanawiam czy on czuje to samo do mnie co ja do niego, byłam przy nim gdy dowiedział się o śmierci swojej byłej, widziałam jego ból, cierpienie. Nie jestem pewna czy nie jestem po prostu "odskocznią" od nieudanej miłości. K jest dla mnie jak mój własny syn, nie wyobrażam sobie życia bez niego, ale nie chcę skazywać się na cierpienie. Mój partner jest bardzo szczery, opiekuńczy i wyrozumiały, ale czasami mam wrażenie, że wybrał mnie jako młodszy zamiennik.

''Odskocznią''? Jego żona nie żyje to jak Ty, z którą ma zamiar wziąć ślub masz być jakąś odskocznią? Chociaż z drugiej strony 3 lata to niezbyt długo, wiem co się czuje, bo sama straciłam tatę 3 lata temu. Nie wiem, nie chcę tutaj zasiać Ci jakieś ziarno wątpliwości ale czy to nie za wcześnie jest aby myśleć o ślubie? To tylko 3 lata.

Pogadaj z nim szczerze o tym co czujesz, jak odbierasz tą sytuację. Najlepiej wyjaśnić wszystko już teraz.

Wiesz ja też jestem po 30 po podobnym przejściu i może to kwestia wieku, może przejść się u mnie też już nie ma nie wiadomo jakich uniesień a ślub za 2 miesiące, co nie znaczy że nie kocham narzeczonego. Kocham ale inaczej niż pierwszego męża, chyba dojrzalej bardziej. 

Następna w stylu: ale mam fajnego faceta. Chyba od niego odejdę....

1 godzinę temu, Gość gość napisał:

Następna w stylu: ale mam fajnego faceta. Chyba od niego odejdę....

Bo w życiu nie ma nic idealnego. Zawsze musi coś się dziać. W moim życiu zawsze się coś działo, a teraz mam dom, rodzinę, zdrowie, pracę..?