Chyba się do tego nie nadaje

Hej, pisze ten post, bo zastanawia mnie czy to ze mną jest coś nie tak? Mam dwoje dzieci, od rana do wieczora jestem z nimi sama. Albo mam depresje albo się nie nadaje do bycia matka. Między dziećmi jest mała różnica wieku, jedno ma 3 lata, drugie 1,5 roku. Dzieci częściej mnie denerwuja niż sprawiają radość. Do tego wykancza mnie ich marudzenie i codziennie te same obowiązki. Wkurza mnie sprzątanie, które jest syzyfową praca, bo w jednym miejscu posprzątam a dzieci w innym robią jeszcze większy bałagan. Nie cieszy mnie to wszystko i nie sprawia radości. Śmiało mogę ten czas nazwac najgorszym od kiedy pamiętam. Czuje się wyczerpana,budze się już zmęczona i bez chęci do życia, bo każdy dzień jest taki sam. Mam wrażenie, że tak już będzie zawsze. 

WSZYSTKIE TAK MAMY ! nie jestes wyjątkowa :) ja mam miedzy dziecmi duza roznice wieku, młodsze to wpadka a i tak czasem czuje że sie dusze ,bo wszedzie z nim.W dzien z nim,w nocy z nim,do sklepu z nim, do lekarza z nim, moje wyscia towarzyskie to wyjscia by sie dzieciom nie nudzilo,gotowanie by dzieciom smakowalo,jak ide na zakupy to zazwyczaj dzieciom ma pasowac ... dzieci dzieci dzieci.. maz jest super ojcem, pomocny,czuly, zajmuje sie nimi i powiem ci,ze jak on wraca z pracy to cale napiecie opada,bo wiem,ze dzieci beda miec inny punkt zainteresowania,a ja bede miec spokoj.Po dniu w domu uciekam na wieczor do pracy i odpoczywam,pogadam z ludzmi,jak mam cisze w pracy to czasem ksiazke poczytam. Wracam wypoczęta. Widzac jak moj maz zajmuje sie dziecmi to mam wrazenie,ze jestem kiepska matka.Szczerze,to chyba nawet nie lubie macierzynstwa,bo mam z niego chwile usmiechu,a poza tym to ciągly bieg,ciagla robota i skakanie kolo kogos. starszy do 15 jest w szkole to moge powiedziec,ze jeszcze mam spokoj.Jak wraca ze szkoły i sie skumaja z młodszym to jest pisk, krzyk, bajzel i nadal nie mam chwili dla siebie,bo i tak dwoje ciągle siedza w pokoju gdzie ja siedze.Wyjde do sypialni i oni wchodza za mna... Czekam az młodszy pojdzie do przedszkola,to moze znajde wiecej radosci w tym macierzynstwie,bo mam wrazenie,ze po prostu za duzo słodyczy na raz szkodzi :D

Ja tez czekam tylko aż mąż wróci z pracy, bo nie będą za mną chodzić non stop. Problem jest w tym,ze mąż od 3 miesięcy wraca pozno z pracy i bardzo zmęczony. Kapiemy ich i idziemy spać, dzieci mało spędzają z nim czasu, a wszystko jest na mojej głowie.  Jedynie w niedziele mam "luz", bo ma wolne. 

Do roboty! Jak wam sie z dziecmi nudzi 

6 minut temu, Gość Cdh napisał:

Do roboty! Jak wam sie z dziecmi nudzi 

a przypilnujesz?:D głupie gadanie, uwierz,ze wiele mam by poszlo do pracy gdyby mialy opieke dla dziecka.Ja pracuje 25h tygodnowo,czasem 30 od kiedy mlodszy skonczyl 3 msc. Po prostu ciaze mialam ciezką, od 26 tc skurcze i ledwo dokulałam sie do porodu, po porodzie wytrzymalam ile trwal połóg i by dziecko troche podrosło i siema na pol etatu.Dziecko zostawalo z męzem, bo pracowałam na popoludnia i nadal tak pracuje. cos za cos,bo nie widzimy sie z mezem,.Mijamy sie w drzwiach.Babci nie ma coby przypilnowała,jak bede zatrudniac opiekunke,to moja praca minie sie z celem.Rownie dobrze moge wyjsc na miasto po powrocie meza,lub isc pobiegac.

Po uj sobie drugie robiłaś? I to z tak małą różnicą wieku?  Samaś sobie winna.

Zawsze znajdziecie wymowki zeby nie isc do roboty! Leniwe baby.