4 lub 5 lat różnicy między dziećmi to naprawdę aż taki problem? Czy mówią to zawistne mamusie, które miały dwójkę maluchów rok po roku i nie wiedziały w co ręce włożyć?

to jest aż taki kłopot?

Mogę Ci odpowiedzieć z perspektywy dziecka, ponieważ miałam taką sytuację w rodzinie.

Dzieciństwo spędzaliśmy w szóstkę dzieci (kuzynostwo) - piątka z nas była praktycznie w podobnym wieku, a ten ostatni wyskrobek był właśnie 5 lat młodszy. No to się nam zupełnie nie kleiło - on był za mały na nasze zabawy, my za duzi na to, w co on chciał się bawić, a mimo wszystko mieliśmy przykaz zabierania go zawsze ze sobą. Dla nas opieka nad nim była utrapieniem, bo zabawy z nim to za bardzo nie mieliśmy.

Taka zdrowa różnica to ze 2-3 lata, wtedy dzieci mają jeszcze w miarę podobne potrzeby i zainteresowania, łatwiej im się sobą zająć, potem im większa różnica, to starszy robi za opiekunkę młodszego i to nie jest dla niego za fajne.

Spoko, u nas różnica będzie wynosiła pewnie 4 lata, może 5.

Ja mam różnicę 4 lat i nie ma problemu. Nigdy starsze nie było opiekunem młodszego i nie było zmuszane do zabawy z młodszym.

A ja mam różnicę 15 lat między dziećmi, a między mną i bratem jest 8. Mamy świetny kontakt. 

A duża różnica wieku dla mnie jest wygodna. 

dwojka dzieci to zawsze wiekszy klopot. Z roznica roku czy dwoch lat zlamac sie mozna. Z roznica 3-4 lat jest ciezko,bo jedno biega i jest aktywne,a drugie na reku. Z roznica 5+ lat jest ciezo bo masz niemowle i studiujesz dinozaury,biegniesz za rowerem i td. Nie ma lekko.

U mnie pewnie też będzie różnica 4-5 lat, bo drugiej ciąży nie ma jeszcze w planach. Mój prawie 3 latek chodzi od stycznia do przedszkola i to właśnie tam ma towarzystwo:)

Z perspektywy czasu uważam, że mała różnica wieku między dziećmi (1-2 lata) nie jest dla każdego. Ja miałam bardzo ciężki poród, syn urodził się 1,5 miesiąca za wcześnie. Sporo problemów. Zazdroszczę, ale i podziwiam mamy z dwójką maluchów. Niestety ja dopiero teraz zaczyna myśleć o kolejnym brzdacu.

Ostatnio spytałam męża dla kogo rodzi się drugie dziecko - dla siebie w sensie rodziców czy dla pierwszego dziecka by nie było samo?

Mąż odpowiedział, że dla siebie. Mi też się tak wydaje, bo dzieci mogą być tak różne, mieć zupełnie inne podejście, charakter, ale będziemy je kochać

Ja mam syna w wieku 9 lat i córke w wieku 3 lat. 

Wolalabym mniejsza roznice, 2 lat maks. Syn chodzi do 2 klasy, mała jeszcze nie w przedszkolu. Maja zupelnie inne oczekiwania, wolalabym zeby byli juz razem w szkole, byloby latwiej. Bylby inny rytm dnia. Czuje, ze z corka przerabiam wszystko od nowa, znowu, takie to kur.n.a nuuudne. 

21 minut temu, Gość Gość napisał:

Mogę Ci odpowiedzieć z perspektywy dziecka, ponieważ miałam taką sytuację w rodzinie.

Dzieciństwo spędzaliśmy w szóstkę dzieci (kuzynostwo) - piątka z nas była praktycznie w podobnym wieku, a ten ostatni wyskrobek był właśnie 5 lat młodszy. No to się nam zupełnie nie kleiło - on był za mały na nasze zabawy, my za duzi na to, w co on chciał się bawić, a mimo wszystko mieliśmy przykaz zabierania go zawsze ze sobą. Dla nas opieka nad nim była utrapieniem, bo zabawy z nim to za bardzo nie mieliśmy.

Taka zdrowa różnica to ze 2-3 lata, wtedy dzieci mają jeszcze w miarę podobne potrzeby i zainteresowania, łatwiej im się sobą zająć, potem im większa różnica, to starszy robi za opiekunkę młodszego i to nie jest dla niego za fajne.

Kwestia chęci a nie wieku... Nas było troje, kuzynem z jednej strony 3, z drugiej 4. Dziesiecioro dzieci, między najstarszym a najmłodszym 8 lat roznicy. Bawilismy sie wszyscy razem, zawsze bylo wesolo i nikt nikogo nie gonił ze wzgledu na wiek...

Mam 4 lata i 9mies różnicy między synkami.  I jest super. Starszy był.ogarniety, nie musiałam go nosić,  jak się gorzej czułam w ciąży to rozumiał, mogłam się zdrzemnąć nawet. Bardzo opiekuńczy w stos do brata, fajnie się z nim bawi,  dużo go uczy. Teraz mają ponad 6,5 i prawie 2 lata. Jedyny problem, jaki jest,  to przy odrabianiu lekcji jest trudno,  ale z żadną rozn8ca wieku nie b byłoby dobrze. Obecnie jestem w 3 ciąży i już wiem, że będzie ciezko. Muszę nosić malucha,  potem pilnowac malego.przed 2 latkiem.  No ale to nieplanowana roznica.  

Ja polecam tąka 4-5 lat. A czy będą mieli dobry kontakt w przyszłości,  to tego nikt nie wie.  Między mną a bratem są  niecałe 2 lata i zawsze było kiepsko  z relacjami.

18 minut temu, Gość Gosc napisał:

Ja mam syna w wieku 9 lat i córke w wieku 3 lat. 

Wolalabym mniejsza roznice, 2 lat maks. Syn chodzi do 2 klasy, mała jeszcze nie w przedszkolu. Maja zupelnie inne oczekiwania, wolalabym zeby byli juz razem w szkole, byloby latwiej. Bylby inny rytm dnia. Czuje, ze z corka przerabiam wszystko od nowa, znowu, takie to kur.n.a nuuudne. 

ja mam 9 lata i 2 latka i w ogole drugiego dziecka nie planowalam. Z mniejsza roznica wieku jest wiecej jazdy,darcie sie na dwa glosy.Starszy nie spal do 3 rz i z dwojka dzieci bym oszalala. Nie nadaje sie na matke polke. Podziwiam kobiety majace 2-3 dzieci z mala roznica wieku

U nas 9 lat różnicy i nie widze problemu. Uważam że to dobra różnica z perspektywy czasu. Nawet jak mała się urodziła nie było problemów. 

znam rodzine gdzie między dziecmi jest niespełna dwa- dzieciaki się wręcz nienawidzą, ciagle kłótnie i bójki ( 3 i prawie 5 lat maja corki) z kolei między mna a moja siostra jest grubo ponad 4 i zawsze byłyśmy dla siebie, ja jako ta starsza opiekunka 

tym bardziej po latach kontakt mamy idealny wrecz

moim zdaniem nie ma reguły, zależy od wychowania wiele 

To są bardzo indywidualne kwestie. Moim zdaniem nie jest to problem. Równie dobrze mogą Ci się trafić dzieci mega odmienne przy różnicy 2 lat i nie będą chciały ze sobą spędzać czasu. Np. moja koleżanka i jej 2 lata młodszy brat darli koty aż do jej studiów. U mojego rodzeństwa ciotecznego jest różnica 10 lat i kuzynka wyprowadziła się po maturze z domu, bo rodzice z niej zrobili opiekunkę do młodszego brata i dopiero jak on kończył liceum to złapali dobry kontakt. To nie od różnicy wieku zależy, ale od rodzica najwięcej. No i pomyślałabym o warunkach lokalowych, 5latek przedszkolak w pokoju z 9-11 latkiem, który się uczy to trochę średnio. Tak samo chłopiec i dziewczynka.

Myślę że jeżeli chodzi o relacje rodzeństwa to bardziej zależy od charakteru a nie wieku. A jeżeli chodzi o rodziców to z odpowiednim nastawieniem wszystko da się przeżyć :-). Matka trójki dzieci w wieku 6 lat, 5 lat i roku.

I po co ten tekst o "zawistnych mamusiach'? Mialam rok po roku, tak zdecydowalam i dla mnie to bylo optymalne. Miedzy mna a siostra jest 7 lat roznicy i tez ok. Nieważna jest roznica wieku, wazne jest wychowanie, sytuacja zyciowa, nastawienie i plany zyciowe rodziców.

A czy to takie ważne jaka kotos ma różnice wieku między dziećmi? Ja nie widzę żeby wszyscy mieli 2 dzieci z 2 letnia różnica, wrecz sa to pojedyncze przypadki. Niektórzy mają jedno, inni 4. Zaglądania komuś do łóżka nie jest fajne.

Im bardziej samoobsługowe starsze dziecko tym jest łatwiej. Moja koleżanka jest teraz w drugiej ciąży, syn ma 13ms, a ona jest już prawie miesiąc w szpitalu. Kilkulatkowi już wytłumaczysz czemu mamy nie ma w domu, roczniak tego nie ogarnia i jest sajgon.