Czy macie wsparcie u swoich mężów?

Możecie liczyć w ciężkich chwilach na zrozumienie,przytulenie,głupie"nic się nie martw, będzie dobrze!"?dziś u mnie patowa sytuacja, bardzo z resztą ciężka dla mojej najbliższej rodziny...a mój mąż,urządził po tym wszystkim dziką awanturę...ja pier@@@@ jesteśmy razem 12 lat ale to co dziś się działo to przegięcie jakieś...mam wrażenie,że dla niego to też ciężka sprawa i w ten sposób wyladował się..no akurat padło na mnie.rycze od 16

Różnie bywa z tym wsparciem, zrozumieniem, czy powiedzeniem akurat tego, czego bym oczekiwała.  Wydaje mi się, że ja jestem bardziej empatyczna niż mąż, bardziej szanuję jego racje, stawiam się w jego położeniu, myślę nad tym co powiedzieć i jak, żeby mu nie sprawić przykrości. Ale to nie jest takie ważne, bo nieporozumienia, czy nieoprzewidziane reakcje się zdarzają obu stronom.

Ale przekonałam się, że w sytuacjach skrajnych jak zagrożenie czyjegoś życia (ciężka choroba lub śmierć w rodzinie), on i ja działamy jak jedno i czujemy że się kochamy i sobie poradzimy. Nie chcę wchodzić w szczegóły, bo mamy za sobą parę traumatycznych przeżyć, niemniej wtedy czuliśmy że jesteśmy dla siebie ważni i że żadne z nas nie jest same z problemem.

My jesteśmy razem 14 lat (matko jedyna, właśnie policzyłam, dopisuję i jestem chwilowo w szoku, że to już tyle). A takich spraw, jak twoja, to miałam sporo.

Potem wracałam do tego, mówiłam jak się czułam, starałam się zrozumieć jego postawę. Zawsze jakoś się porozumieliśmy, chociaż często rozmawialiśmy o minionym problemie dopiero po długim czasie i nie bezpośrednio na temat.

Wiesz, nie drążymy spraw, postawą pokazujemy że coś zrozumieliśmy jako swój błąd i że przede wszystkim się kochamy.

Ogromne wsparcie... Zawsze... Nigdy nie nie zawiódł razem od 13 cudownych lat

Tak , od 16 lat niezmiennie  

tak,mam.Zawsze moge na niego liczyc,nigdy mnie nie zostawia z zadnym problemem