Emila

Cześć, przytłoczona sytuacją postanowiłam napisać na forum... Moja siostra jest od dwóch lat w związku z chłopakiem, który leczy się psychiatrycznie. Gdy mi o tym powiedziała byłam zła. Młoda, ładna, zdolna, po studiach. Wytłumaczyła mi jednak ze chce spróbować, że to jeszcze nie jest tak na poważnie i że po chłopaku nie widać choroby, zapewniała że będzie rozsądna. Dopóki go nie poznałam byłam zaniepokojona ale nie chciałam go skreślać z powodu choroby. I pewnego dnia poznałam go... Widać po nim chorobę, wygląda ja chłopak z dps-u i stwierdziło tak kilku naszych znajomych, wada wymowy, otyłość, spowolnione reakcje, z jednej strony wrażliwość z drugiej ogląda wulgarne filmiki, nie uczy się nie pracuje jest na utrzymaniu bogatej rodziny . Chłopak jest po 30tce... Co chwila wybucha dziwnym śmiechem, na wszystko się zgadza i niczym się nie przejmuje, jest naiwny, ma luźne podejście do życia. Przy tym nie odstepuje mojej siostry na krok. Są ze sobą 24 h na dobę, rodzina jest zaniepokojona ale strach się wtrącać bo kończy się awantura. Mieszkamy w różnych częściach Polski, czy ja muszę czuć się zobowiązana żeby zapraszać go do nas? Bez niego nie wypada, z nim mimo że jest miły ciężko wytrzymać, to nie na moje nerwy... Niedługo będę miała dzieci i boję się o ich bezpieczeństwo, o to że o przestanie się leczyć i choćby niechcący zrobi im krzywdę, a nie chce zrywać kontaktu z siostrą, nie wiem co robic