Praktycy polecają mniszek lekarski dla wielu schorzeń, w tym w chorobie wątroby, nerek, zgadze i niestrawności

Maj 13, 2019

Mniszek lekarski zawiera cenne związki biologicznie czynne. Dzięki nim wykazuje wiele skutecznych właściwości zdrowotnych i pielęgnacyjnych. Poznajmy potencjał w ochronie zdrowia i urody mniszka lekarskiego !

Mniszek lekarski to roślina, która zawiera naturalne związki fitochemiczne o właściwościach leczniczych. Tradycyjnie stosowane mają potencjalne korzyści dla zdrowia wielu narządów. Może warto porozmawiać z lekarzem i dodać je do swojego planu zdrowotnego?

Korzenie i liście mniszka są częścią tradycyjnej medycyn od wieków. Praktycy polecają mniszek lekarski dla wielu schorzeń, w tym w chorobie wątroby, nerek, zgadze i niestrawności. Mniszek jest bogaty w witaminy C, D, A i kompleks witaminy B, zawiera też żelazo, potas i cynk. Zapewnia również szereg naturalnych, biologicznie aktywnych związków, w tym flawonoidów i terpenoidów. Niektóre z tych związków działają korzystnie na funkcje wątroby, podczas gdy inne zwiększają produkcję moczu przez nerki. Mniszek zawiera naturalne przeciwutleniacze, związki, które pomagają organizmowi pozbyć się wolnych rodników. Wolne rodniki są to niestabilne cząsteczki w organizmie, które mogą doprowadzić do uszkodzenia błon komórkowych i DNA, co może przyspieszyć starzenie się i podnosi ryzyko zachorowania na raka i inne choroby.

Dowody

Badania kliniczne wykazały, że badani, którzy spożywali ekstrakt z mniszka lekarskiego w ciągu 24 godzin produkowali znacznie więcej moczu niż w każdym z dwóch poprzednich dni. Ponadto, naukowcy z University of Maryland Medical Center twierdzą, że działanie moczopędne może wpływać korzystnie na wątrobę i krążenie, pomagając obniżyć ciśnienie krwi. Mniszek może mieć również właściwości anty-nowotworowe – może to spowolnić wzrost guzów rakowych i podział komórek nowotworowych, przynajmniej w laboratorium. Badania opublikowane w „Life Sciences” pokazało, że komórki nowotworowe hodowane z wyciągiem z mniszka lekarskiego rosły wolniej i ostatecznie obumarły, w porównaniu do komórek hodowanych bez wyciągu. Te wyniki są obiecujące, ale wymagają potwierdzenia w badaniach z udziałem ludzi.