niegrzeczne dziecko

Hej, otoż problem pewnie wszystkim znany, ale powoli opadam z sił. Nie wiem, jak rozmawiać ze swoim dzieckiem i jak mu pomagać w chwilach ,kiedy nie panuje nad emocjami. Staram się podchodzić do tego całkiem świadomie i rozumieć, że jest mały i może miec rózne ataki złości, ale no bez przesady... Może znacie jakąś książkę, która mi pomoże rozwiązać jakoś te problemy??? Mam już trochę tytułów, ale one okazały się niewystarczające. Szczególny problem jest wtedy, gdy wracamy z przedszkola. Wiadomo, gdzies trzeba odreagować

Książki nie polecę, ale skojarzyła mi się rada koleżanki. Jej syn w wieku przedszkolnym też złościł się. Okazało się, że on myślał, że ona zawsze wie, o co mu chodzi. Wystarczyło, że wytłumaczyła mu, że on musi jej o tym sam powiedzieć, że przecież on też nie zawsze wie, co ona czuje czy chciałaby. Pomogło. Może zapytaj o pomoc w przedszkolu (psycholog czy skierowanie do poradni)? Na czym konkretnie polega jego niegrzeczne zachowanie?

No własnie, co dokładnie masz na myśli? Ja też miałam taki problem, ale w końcu zmieniłam perspektywę i chyba zaczynam rozumieć swoje dziecko

Nie ma niegrzecznych dzieci. Najczęściej problem tkwi w rodzicach. Kiedy dziecko "źle" się zachowuje to nie została zaspokojona jakaś jego potrzeba, mianowicie: jest głodne, zmęczone, przebodzcowane (w końcu chodzi do przedszkola a tam jest zbombardowane bodźcami),l. Jedno moje dziecko jak się tak zachowuje poprostu muszę zaproponować przytulenie i to pomaga. Drugie dziecko, zupełnie inne, musi pobyć samo przez jakiś czas. Grunt żeby rodzić zachował się wyrozumiale i przede wszystkim cierpliwie. A jak się uspokoi wytłumaczyć podczas zabawy np co jest źle a co dobre. Jak można reagować gdy jest się np zły. Córka jak nie ma ochoty rozmawiać po przedszkolu kiedyś wszystkich wyzywała krzyczała . Wytłumaczyłam jej jak już była wypoczęta i radosna że komunikuje głośno że nie ma ochoty rozmawiać bo jest zmęczona. Życzę cierpliwości

Miałam podobne problemy 2 lata temu, kiedy mój synek skończył 10 lat. Nie umiałam sobie absolutnie sobie z tym poradzić, ale w pewnym momencie z polecenia zainteresowałam się kursami świadomego rodzicielstwa. i niech brzmi to niewiarygodnie, ale te kursy mi bardzo pomogły..nauczyłam się dogadywać z synem i on zaczął mnie szanować. teraz jest mnóstwo takich kursów, np Grzesiak ma webinar, dosyć ciekawy, zainteresuj się tematem

Miałam podobne problemy.. Jeszcze jako młoda mama wpadałam bardzo szybko w panikę i było jeszcze gorzej. Dopiero ostatnio wszystko sie uspokoiło.. Polecam takie kursy świadomego rodzicielstwa one daja duzo do myslenia.. Ja w pewnym momencie zaczelam szperac w internecie, duzo czytac na ten temat, wpadłam własnie na ten kurs i zmieniłam nastawienie do wszystkiego

Dnia 6.06.2019 o 21:15, Gość Ahahshd napisał:

Nie ma niegrzecznych dzieci. Najczęściej problem tkwi w rodzicach. Kiedy dziecko "źle" się zachowuje to nie została zaspokojona jakaś jego potrzeba, mianowicie: jest głodne, zmęczone, przebodzcowane (w końcu chodzi do przedszkola a tam jest zbombardowane bodźcami),l. Jedno moje dziecko jak się tak zachowuje poprostu muszę zaproponować przytulenie i to pomaga. Drugie dziecko, zupełnie inne, musi pobyć samo przez jakiś czas. Grunt żeby rodzić zachował się wyrozumiale i przede wszystkim cierpliwie. A jak się uspokoi wytłumaczyć podczas zabawy np co jest źle a co dobre. Jak można reagować gdy jest się np zły. Córka jak nie ma ochoty rozmawiać po przedszkolu kiedyś wszystkich wyzywała krzyczała . Wytłumaczyłam jej jak już była wypoczęta i radosna że komunikuje głośno że nie ma ochoty rozmawiać bo jest zmęczona. Życzę cierpliwości

pięknie napisane, to się chyba nazywa świadome rodzicielstwo