Przysposobienie duszy i ciała.

Przyjąwszy krzyż podczas pełnych emocji , często spontanicznych obrzędów, większość krzyżowców otrzymywała następnie tradycyjne symbole pielgrzyma - kostur i sakwę. Odbywało się to podczas innej ceremonii , kilka dni, tygodni albo miesięcy po złożeniu pierwszej publicznej deklaracji poświęcenia się sprawie. W wypadku bogatego rycerstwa i możnowładztwa ceremonia taka często odbywała się w murach miejscowego klasztoru i zbiegała się z zakończeniem szeregu duchowych i praktycznych przygotowań , których szczegóły odnotowano w nadaniach. Źródła te zdradzają , że większość przyszłych krzyżowców dręczyły: obawa przed zbliżającą się kampanią, pragnienie by udać się na tą świętą wyprawę z czystym sumieniem i z pokutnym nastawieniem oraz niepewność czy uda się na nią dość pieniędzy. Wielu skorzystało z uświęconej zwyczajem donacji, by rozwiązać wszystkie te trzy problemy naraz. W roku 1096 niesłychanie wzmogła się finansowa aktywność setek możnych , którzy starali się uporządkować swoje sprawy, zakończyć zaległe spory z klasztorami i spiniężyć część majątku, by zdobyć pieniądze albo wyposażenie na krucjatę.