analiza

Niedawno poznałam mężczyznę. Byliśmy już na kilku randkach, ale w gruncie rzeczy dopiero się poznajemy. W tę niedzielę odwiedziliśmy jego rodziców. Wydawało mi się, że to trochę wcześnie na tego rodzaju wizyty, ale on nalegał. W progu przywitała nas jego matka, starsza pani. Podała mi dłoń, przedstawiłam się, a potem jego wzięła w objęcia i ucałowała w każdy policzek po trzy razy. Rzuciła coś w rodzaju: zmężniałeś, wydoroślałeś, schudłeś i zaprosiła nas do salonu. Tam doznałam szoku, mamusia przedstawiła mi tatusia, który stał w urnie na kominku i pieska ratlerka. Któreś z nich nazywało się Tadeusz, a któreś Funia, ale już byłam tak zbita z tropu, że nie zapamiętałam które jak. Potem pani domu podała obiad, krokiety z rosołem. Na deser pyszny sernik. Przy kawie wyciągnęła album ze zdjęciami i pokazała mi te "synka". Synek w ZOO, synek w harcerstwie, synek na kucyku, na zabawie choinkowej, rozkoszny, mały synek umazany czekoladą. Przez cały czas pytała też czy mu nie jest za zimno, za gorąco, czy chce coś jeszcze zjeść, poprawiała kołnierzyk koszuli... Mieliśmy wychodzić, kiedy on poszedł skorzystać z toalety. Siedział tam chwilę, po czym otworzył drzwi i zawołał: mamo, mamo, już! To mnie doszczętnie rozwaliło. Nie mogłam dojść do siebie. Po wszystkim on odprowadził mnie do domu, a ja jeszcze długo nie mogłam zasnąć. Zastanawiałam się o co chodzi, czy coś z tymi ludźmi jest nie tak? Niby lubię tego faceta, ale mam jakieś ambiwalentne odczucia po wizycie w jego domu rodzinnym. Nie wiem co o tym wszystkim myśleć. To chyba nie jest do końca normalne, że do krokietów podaje się rosół... Wydaje mi się, że w normalnym domu, krokiety powinno jeść się z barszczem. Co o tym myślicie? Czy to ma szansę powodzenia? Taki związek gdzie jedno nauczone jest jeść krokiety z barszczem, a drugie z rosołem.

A to ci sen.