Dlaczego tyle kobiet ma dość swojej pracy zawodowej?

8 godzin temu, Gość Gosciowa napisał:

Aż dziw mnie bierze, że do tej pory nie odezwały się typowe kafeterianki z ekstra zarobkami, gdzie 3000 dostaje się na wejście i za nic, a 6000-7000 to norma; a 10000-15000 to znajomi zarabiają... i oczywiście praca zdalna i panie lubiące swoją prace 

Bo wątek rozpoczęty późnym wieczorem w niedzielę, a teraz siedzą w robocie? Trochę trzeźwego myślenia, a dopiero potem wyrzuty. Nie bój żaby, odezwą się. 

10 godzin temu, Gość Gość napisał:

Oj proszę Cię każda praca... recepcjonistki, sprzedawcy są już zastępowani przez maszyny. Urzędnicy tez. Większość prac to harowa za marne grosze , które ledwo pozwalają na zycie,  robienie w kółko tego samego... rozwój osobisty to ludzie mają po pracy jak dla odmozdzenia złapią książkę. A kontakt z ludźmi... wolałabym bez, wystarcza mi znajomi i ludzie, których spotykam. Kiedys pracowalam w obsłudze klienta. Dziex wielkie za kontakt z ludźmi. 

Praca urzędowa jaki niesie rozwój? Pracuje juz w urzędzie 5 lat. Codziennie to samo. Znam wszystkie plotki za to.

Kurier? Przerzuci dziennie tonę paczek za grosze i skargi dostaje

 Także nie każda. Wiele prac doprowadza do depresji i ciągnie w dół, a ludzi po nich sie nienawidzi. 

Owszem są ludzie, którzy sie spełniają w swojej pracy, ale to mały procent szczęściarzy. Większość nawet jeśli miała marzenia, to zabiła je rzeczywistość, biurokracja, system i marne zarobki. 

Byłam kiedys na super szkoleniach z banku. Ekstra hotel, garnitury, profesjonalizm. Pozniej mobbing, marna prowizja, stres w pracy i ten cudowny kontakt z klientem! Ahhh

Współczuje ci podejścia do życia. Pewnie wszystko co musisz robić robisz z wielka łaska i niezadowoleniem na twarzy. Każda praca coś wnosi i ktoś tam wyżej miał racje. Każda daje choćby doświadczenie i przekonanie ze Np była ciężka, nieodpowiedni lub nudna. Ale w każdej pracy można tez spotkać cudownych ludzi. Aż bije pesymist z twojego wpisu. Pewnie musisz być bardzo nieszczęśliwa skoro wszystko widzisz w takich czarnych barwach. 

4 godziny temu, Gość Ffxgnn napisał:

Chodzi pewnie o atmosfere w pracy. I stres. Dlatego maja dosyc. Jakby bylo tak pieknie to ciezarne nie  uciekalyby na L4.

Oj tak, w domu jest lepsza atmosfera i mniej stresu. Mam fajne miejsce pracy, niedaleko domu, spoko szefostwo, fajne kolezanki. Serio. Jestem zadowolona i mimo,że praca nie jest super płatna, żadne wysokie loty, to teraz zwłaszcza w lecie uważam,że tracę tam czas. Pogoda, dzieci w domu, maz z nimi ,bo.pracuje na drugi etat i zamiast razem wyjsc gdzies, porobić cos, to ja gnije w pracy. Gdyby nie to,że nie chce ludzi z którymi pracuje zostawiać w przysłowiowej dupie, to bym poszła z bólem kręgosłupa czy stresem do.lekarza po l4. Ale nie potrafię udawać,więc chodze

7 minut temu, Gość Współczuje napisał:

Współczuje ci podejścia do życia. Pewnie wszystko co musisz robić robisz z wielka łaska i niezadowoleniem na twarzy. Każda praca coś wnosi i ktoś tam wyżej miał racje. Każda daje choćby doświadczenie i przekonanie ze Np była ciężka, nieodpowiedni lub nudna. Ale w każdej pracy można tez spotkać cudownych ludzi. Aż bije pesymist z twojego wpisu. Pewnie musisz być bardzo nieszczęśliwa skoro wszystko widzisz w takich czarnych barwach. 

Haha, tylko ta osoba wyżej napisała to z ironią jak mam kiepski dzień to widzę wszystko w czarnych barwach, ale podaj mi pozytywy pracy pani z okienka na poczcie jestem bardzo ciekawa ich. 

Akurat w pracy jestem uważana za takie słoneczko co poprawia innym humor wiec obczaj jak inne panie Halyny podchodzą do życia

Lubię swoją pracę, ale jest to relacja jak w małżeństwie, czasem super super, a czasem wkurza mnie na maksa. W sumie najbardziej nie lubię wstawać rano (chociaż to wcale nie jest tak rano, bo po 7) i jechać do pracy 1h. Do metra mam 12 min „z buta”, potem 25 min jazdy jedną linia, przesiadka na drugą linię, 15 min jazdy i 10 min piechotą do pracy. Nie lubię tego pędu, biegniesz, śpieszysz się żeby nie utknąć w tłumie ludzi. Niby nic ciężkiego nie robię, ale jak jestem w domu 18:30 to już mi się nic nie chce. A trzeba ugotować, staram się poćwiczyć i jeszcze mam pracę dodatkową, na którą przeznaczam 10-15h/tyg., więc często pracuję w domu jeszcze 19-21.

12 minut temu, Gość Gość napisał:

Lubię swoją pracę, ale jest to relacja jak w małżeństwie, czasem super super, a czasem wkurza mnie na maksa. W sumie najbardziej nie lubię wstawać rano (chociaż to wcale nie jest tak rano, bo po 7) i jechać do pracy 1h. Do metra mam 12 min „z buta”, potem 25 min jazdy jedną linia, przesiadka na drugą linię, 15 min jazdy i 10 min piechotą do pracy. Nie lubię tego pędu, biegniesz, śpieszysz się żeby nie utknąć w tłumie ludzi. Niby nic ciężkiego nie robię, ale jak jestem w domu 18:30 to już mi się nic nie chce. A trzeba ugotować, staram się poćwiczyć i jeszcze mam pracę dodatkową, na którą przeznaczam 10-15h/tyg., więc często pracuję w domu jeszcze 19-21.

to gdzie Ty robisz, w Ząbkach czy po prostu mieszkasz na Białołęce? :O

Również lubię swoją pracę. Jestem psychiatrą, zarabiam bardzo dobrze, nie mieszkam w Polsce. 

6 minut temu, Gość gość napisał:

to gdzie Ty robisz, w Ząbkach czy po prostu mieszkasz na Białołęce? :O

Dlaczego jesteś taka uszczypliwa? W dużych miastach niestety tracisz sporo czasu na dojazd do pracy  lub powroty i nie trzeba mieszkać  w "Ząbkach czy na Białołęce". A gdyby nawet tam ta kobieta mieszkała to przepraszam według Ciebie to jakiś wstyd? Wiele kobiet nie jest zadowolonych z pracy, przeciążonych obowiązkami związanymi z nią i domem.Wiele kobiet po pewnym czasie życia w takim kołowrocie wypala się zawodowo i ma depresię. No ale zawsze znajdzie się jakaś kobieta która potrafi skrytykować.

56 minut temu, Gość Gość napisał:

Dlaczego jesteś taka uszczypliwa? W dużych miastach niestety tracisz sporo czasu na dojazd do pracy  lub powroty i nie trzeba mieszkać  w "Ząbkach czy na Białołęce". A gdyby nawet tam ta kobieta mieszkała to przepraszam według Ciebie to jakiś wstyd? Wiele kobiet nie jest zadowolonych z pracy, przeciążonych obowiązkami związanymi z nią i domem.Wiele kobiet po pewnym czasie życia w takim kołowrocie wypala się zawodowo i ma depresię. No ale zawsze znajdzie się jakaś kobieta która potrafi skrytykować.

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

1 godzinę temu, Gość gość napisał:

to gdzie Ty robisz, w Ząbkach czy po prostu mieszkasz na Białołęce?

Ale ja nie mieszkam w Polsce   metro jest też w innych państwach
LOL

1 minutę temu, Gość Gość napisał:

Ale ja nie mieszkam w Polsce   metro jest też w innych państwach
LOL

jak ta osoba nie wychyliła się po za swoje miasto ani razu to czego oczekujesz? hahaha masakra z tymi ludzmi

3 minuty temu, Gość gość napisał:

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

Oczywiście, że trzeba myśleć ale w zależności od miejsca są różne ceny mieszkań i może ktoś musi się z tym liczyć.

7 minut temu, Gość gość napisał:

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

na jaka ty jestes mądra :d a wiesz,ze ludzie zmieniaja prace. Poza tym sorry,ale w Warszawie dojazd gdziekolwiek zajmuje koło godziny o ile nie pracujesz w dzielnicy w ktorej mieszkasz.Ja mieszkałam na Bródnie,a pracowalam na Halach Banacha po przeniesieniu. Z rana godzina w korkach

9 minut temu, Gość gość napisał:

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

Wstyd to nie jest mieszkać na obrzeżach miasta tylko wstydem jest tak myśleć i szyfladkować ludzi jak ty to robisz.

6 minut temu, Gość gość napisał:

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

Ona już napisała, że nie mieszka w PL, a Ty wykazałaś się zaściankowością ironicznie dopytując. Twój mały umysł nie podpowiedział, że tu nie chodzi o Wawę, wygłupiłaś się. Chciałaś być taka mądra, a wyszło jak zawsze, prawda?

12 minut temu, Gość gość napisał:

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

Hahaha no myślenia Tobie kobieto to trzeba pozazdrościć:)

6 minut temu, Gość Agatta napisał:

Ona już napisała, że nie mieszka w PL, a Ty wykazałaś się zaściankowością ironicznie dopytując. Twój mały umysł nie podpowiedział, że tu nie chodzi o Wawę, wygłupiłaś się. Chciałaś być taka mądra, a wyszło jak zawsze, prawda?

Dokładnie, pewnie sama pochodzi z jakiejś małej miejscowości albo wsi, jest słoikiem i dlatego teraz dla niej jest wstydem to czego nie powinna się wstydzić. To typowe dla takich zaściankowych ludzi jak ta kobieta.

2 minuty temu, Gość Gość napisał:

Dokładnie, pewnie sama pochodzi z jakiejś małej miejscowości albo wsi, jest słoikiem i dlatego teraz dla niej jest wstydem to czego nie powinna się wstydzić. To typowe dla takich zaściankowych ludzi jak ta kobieta.

Pewnie zaraz Ci odpisze, że z dziada pradziada to Warszawianka haha.

Ja mialam dosc. Pracowalam w biurze niby super ale zarobki bardzo niskie i przychodzily stazystki karyny ze wsi ktore wszystkich uwodzily okropnie sie czulam toksyczna atmosfera myslaly ze cos ugraja u tepych kierownikow swoim wygladem i zachowaniem i to prawda nieraz mialy fory

10 godzin temu, Gość gość napisał:

Tak, to jest wstyd. Oznacza to bowiem, że fatalnie rozpoznała rynek pracy i nieruchomości. Sama mieszkam w Warszawie, na Ochocie czyli dogodnym punkcie logistycznym i do głowy by mi nie przyszło samą siebie skazywać na mieszkanie na peryferiach aby później mieć prawie godzinę z życia wyjętą na dojazdy do pracy. Trzeba myśleć.

OMG. A co Ty zrobisz jak trzeba będzie pracę zmienić? Jak dla mnie to prezentujesz typowo zaściankowe przywiązanie do swojej klitki za wszelką cenę i podporządkowania całego życia mieszkaniu. Pół biedy, że w Warszawie mieszkasz. Ja nie lubię dojazdów, wynajmuję dom na zadupiu, opłaca mi się to, bo zarabiam dobrze. Mieszkanie mam w mieście, które bardzo lubię, ale zarobki są tam za małe. Życie to kompromisy, ktoś dojeżdża, ktoś się przeprowadza, a ktoś siedzi w takiej sobie pracy, bo mu wygodnie i ma pod domem.. 

21 godzin temu, Gość Nierownetraktowaniewpracy napisał:

Ja mialam dosc. Pracowalam w biurze niby super ale zarobki bardzo niskie i przychodzily stazystki karyny ze wsi ktore wszystkich uwodzily okropnie sie czulam toksyczna atmosfera myslaly ze cos ugraja u tepych kierownikow swoim wygladem i zachowaniem i to prawda nieraz mialy fory

miałaś złą atmosferę bo...byłaś zazdrosna o "karyny"? 

Dnia 29.07.2019 o 11:56, Gość Współczuje napisał:

Współczuje ci podejścia do życia. Pewnie wszystko co musisz robić robisz z wielka łaska i niezadowoleniem na twarzy. Każda praca coś wnosi i ktoś tam wyżej miał racje. Każda daje choćby doświadczenie i przekonanie ze Np była ciężka, nieodpowiedni lub nudna. Ale w każdej pracy można tez spotkać cudownych ludzi. Aż bije pesymist z twojego wpisu. Pewnie musisz być bardzo nieszczęśliwa skoro wszystko widzisz w takich czarnych barwach. 

Są o wiele lepsze miejsca na poznawanie fajnych ludzi. Niektórym trudno to sobie wyobrazić, bo sytuacja finansowa zmusza do pracowania od skończenia szkoły do emerytury, jedyny czas w którym przeciętna kobieta nie chodzi to pracy będąc zdrowa to macierzynski- wiadomo że przy dziecku masa roboty, więc nie ma za bardzo jak rozwijać się i poznawać ciekawych ludzi. Ale bezdzietne niepracujące zamożne kobiety rozwijają się bardziej i poznają więcej interesujących osób niż większość pracujących pan. 

Z moich obserwacji kobiety nie lubią swojej pracy bo 

- słabo zarabiają

- mają słabe kwalifikacje przez to dostają się na beznadziejne pozycje 

- nie potrafią mieć balansu w życiu. W pracy martwią się o dzieci a w domu o pracę

- wszystkim się stresuja i nie potrafią odciąć się od pracy

- nie potrafią stawiać granic w pracy i często są wykorzystywane na własne życzenie 

- nie podnoszą swoich kwalifikacji i potrafią tkwić na jednym stanowisku całe życie 

- mają słabą pewność siebie 

- nie cenią swoje pracy i nie walczą o awanse /podwyżki/ zmianę stanowiska 

- uważają że jak się ma dzieci to już człowiek nie może być pełnowartościowym pracownikiem 

- są leniwe i nie chce im się zrobić kroku aby zmienić swoje życie zawodowe

- nie planują i robią pochopne decyzje. Np. Jak mają beznadziejna pracę,zamiast coś zmienić "uciekają " w ciążę. Potem często jest kolejną ciążę i kolejną i robi się z tego 10 lat. Po takim czasie same wykluczają się z rynku pracy. Dojrzała kobieta z 10 letnia przerwa to gorzej niż student czy absolwent na rynku pracy. Pozostaje im tylko słabo płatne stanowisko być może do końca życia.

Wiele osób, zarówno kobiet jak i mężczyzn ma dość swojej pracy. Tkwią w niej z różnych powodów. Zawsze można spróbować zmienić, ale często boją się zmian. Nie generalizujmy, że tylko kobiety

Co wy z tym rozwijaniem  ? Czy pani która  zmienia umiejącemu człowiekowi  pieluchy w hospicjum rozwija się ? NIE ale jej praca jest bardzo ważna i wnosi coś dobrego dla innego człowieka . 

Ja tez mam czasami dość pracy ale tak samo  czasami maila dość siedzenia  w domu na wychowawczym . Kazdy z nas ma czasami gorszy dzień  aleee za chwile  jest nowy dzień  i wszystko mija:)