Wspomnienia z wesela nie tylko waszego

Tak się  zastanawiam, każdy przygotowuje  się do ślubu i wesela aby jak najlepiej  wspominać ten dzień. ABY był  nie zapomniany dla was i dla wszystkich gości, jedyny i nie powtarzalny. No właśnie, sami pewnie byliście nie na jednym ślubie i weselu  i teraz pytanie czy ciągle wsponimancie te imprezy, że były  takie ohh  i ahh  i w ogóle? Czy wspominacie  inne wesela tak samo jak uważacie że wasi goście będą  wspominać wasze, te wszystkie balony, kokardy, dekoracje, fotobudki, księgi gości i wiele innych niepotrzebnych pierdół?

Liczycie  że wasze wesele będzie niezapomniane dla waszych gosci  ale będzie tak samo jak jedno z wielu wielu na których byli i będą.

Taka mnie naszła  refleksja.

Tak chyba jest, nie wspominam wesela na których byłam, było minęło jak jeden dzień...nad czym tu rozmyślać 

Zrobiliśmy z mężem  kopie płyty  naszego wesela i daliśmy  z każdej z stron rodziny aby sobie zobaczyli. Płyta u brata i szwagierki leżała prawie rok czasu bo ona nie ma czasu  zobaczyć. Koniec końców  oddała  nawet jej nie oglądając. U męża z strony  płyta gdzieś przepadła  ci co nie zobaczyli nawet się nie dopominają. Także nie ma co się  spinać bo nikt nie będzie  wspominał  namiętnie  wesela.

Mój ślub będzie nie zapomniany  i jedyny. Długo  będą o nim mówić i wspomninać

Ja mam jedno wesele, które dobrze wspominam- mojej przyjaciółki. Było w środku lipca, na pomorzu (przyjechalam, aż z mazowieckiego bo się przeprowadziłam zaraz po liceum). Nie dość, że pogoda sprzyjała, sala Casilla piękna, to wspaniała oprawa muzyczna i dekoracje. Może spojrzałam na to wszystko jak typowa baba, ale poza tym bawiliśmy się do samego rana, a nogi myślałam,że mi odpadną. Spotkałam znajomych z dawnych lat, którzy nareszcie poznali mojego męża. Poprawiny jak to poprawiny, a zaraz po nich pojechaliśmy na wieczór do Gdyni Orłowa na spacer- wszyscy wystrojeni, trochę było mi głupio latać po klifie w koturnach, ale wspaniałe przeżycie- niezapomniane. Chyba dzięki temu to zapamiętałam szczególnie, ale no cóż Na pewno też coś zrobiła tęsknota za rodzinnymi terenami