Czuję, że marnuję swoje życie

Mam 26 lat. Męczę się na studiach, nie potrafię ich ukończyć, a powinienem już to zrobić rok temu. Nienawidzę moich studiów (prawo) i nie wiem, po co tam poszedłem. Lubię za to pisać, wiersze, opowiadania, pracuję nad powieścią. Ale coraz mniej rzeczy przynosi mi radość. Stoję w miejscu. Ludzie wokół zakładają rodziny, zaręczają się, a ja utknąłem, bez dziewczyny. Nigdy jej nie miałem, chociaż jestem wygadany, jeśli trzeba i brzydki też nie jestem. Nieskromnie napiszę, że usłyszałem kilka razy, że wychodzę ponad przeciętną urodę. I niby mam rodzinę, ale z nimi nie ma sensu rozmawiać na takie tematy. Ja pier***olę. 

Nie musisz odpisywać.

Ja po prostu musiałem, gdzieś to napisać.

Spoko, mam tak samo

w polsce nepewno marnujesz z chorymi  ludźmi

mam tu pare ludzi z ADHD i Psychoza 

znam to