Miasta Bizantyjskie. Konstantynopol.

Mimo przeniesienia do Konstantynopola wielu niechlubnych zwyczajów ze "starego" Rzymu , nowa stolica nie miała tego pasożytniczego charakteru , jakim odznaczało się miasto nad Tybrem. Dzięki doskonałemu położeniu na granicy Azji i Europy, Konstantynopol stał się ogniskiem produkcji, zwłaszcza przedmiotów zbytku , na światową skalę , a jednocześnie punktem , gdzie się zbiegały nici całego europejskiego handlu dalekosiężnego. Mimo iż narażony stale na napady barbarzyńców , przed którymi zresztą doskonale zabezpieczały potężne mury Teodozjusza II i pozbawiony zaplecza rolniczego, Konstantynopol nie miał trudności z wyżywieniem , gdyż dostarczał mu je spichlerz cesarstwa wschodniego - Egipt. Przykładem pomyślnej sytuacji miast bizantyjskich było szybkie podniesienie się z upadku Antiochii mimo trzęsienia ziemi w 528 r. , zburzenia przez Persów w 540 r., i zarazy w 542 r.