Zagubiony

Jestem niczym żołnierz.
Zagubiony.
Pomiędzy rzeczywistością, a fantazją.
Pomiędzy domem, a polem bitwy.
Bo w mym umyśle, wielka wojna.
Wspomnienia już zranione.
Lecz nie znikają.
Zostają.
Wciąż ranią...
Uczucia tułaczące się po ścieżkach,
nie pójdą ku zapomnieniu.
Wypływają na wierzch.
Ranią duszę.
Ranią serce.
Lecz nie ranią ciała.
Tam rana szybko się goi...
Lecz dziś już bezbronny.
Obezwładniony przez Twą nienawiść.
Skazany, przez Ciebie potępiony.
Pozwól mi odejść.
Pozwól zapomnieć.
O tym, że miłość nasza już poległa.
A ja razem z nią...
Lecz się podnoszę
Spoglądam na horyzont.
Nie wiem co robić.
Nie wiem gdzie iść.
Nie wiem gdzie miejsce me jest na tym świecie.
Czuję na swych plecach oddech Boga.
Wzywa mnie.
Lecz daje czas.
By szukać tej przystani,
gdzie z miłością,
w pokoju,
o zachodzie mego słońca,
służbę mą zakończę...

Dragon wyklęty poeta natchniony. 

......

6 minut temu, Gość Dragoniasty napisał:

......

Kto Ciebie nienawidzi, to Ciebie nienawidzi..kto Ciebie czasem na stacji paliw albo gdzie indziej widzi to widzi..kto Ciebie lubi to Ciebie lubi...więc spokojnych myśli:)