Mój mąż codziennie dzwoni do rodziców...

Do każdego z osobna - bo nie są razem już od kilkunastu lat. Czasem kilka razy dziennie, opowiadają sobie co robili w ciągu dnia, co oglądali, gdzie byli, mąż nawet wymienia co kupiliśmy będąc w sklepie (pewnie z wzajemnością). Rozumiem dobre kontakty z rodzicami, zadzwonić raz/dwa razy w tygodniu sprawdzić czy wszystko ok - ale czy ja muszę żyć w pieprzonym big brotherze, gdy ktoś wie nawet jakim rodzajem pasty od dzisiaj będę myła zęby? Codzienne słucham sterczeń naszego życia... nie życzę sobie tego, a on tego nie rozumie... Nawet jak się widzimy, potrafią do siebie dzwonić po dwa razy jeszcze w ciągu dnia. Jego mama nawet chwaliła mu się jakie majtki kupiła, a jak idzie na jogę - pisze mu smsa, idę na jogę nie będę dostępna przez tyle i tyle... Tata z kolei mówi mu jaki obiad gotuje, z kim się widział czy o której poszedł spać i o której wstał. Ja pier**le - ktoś z nas dwojga jest nienormalny, pytanie KTO? Bo ja już chodzę po ścianach... Mieszkamy dwa miasta obok, a nie na końcu świata... ps. Jesteśmy razem 5 lat, 2 po ślubie. Ja mam 27 lat, on 25 (jeśli to ma znaczenie).

Hmm mysle ze cala trojka przezyla jakas traume w zwiazku z rozstaniem, i kazdy samotny, syn probuje łatac te dziure, oni powinni sie zejsc, i opowiadac sobie, zeswatajcie ich