Jak jeszcze mogę mu pomóc?

Jak się poznaliśmy mój mąż nie miał już rodziców. Mama zmarła jak był dzieckiem, ojciec „normalnie” jak mąż już był samodzielny. Wczoraj zmarła jego niania, ostatnia osoba która go wychowywała. Mocno byli zżyci. Mąż od wczoraj milczy, miał moment wspomnień. Siedzę, przytulam go, głaszcze po głowie... po prostu jestem ale mam wrażenie, ze to za mało. 

Każdy inaczej przeżywa żałobę i każdy czego innego potrzebuje. Ja w sytuacji trudnej lubię być sama. Nie oczekiwalam w żałobie żadnych objec, glaskania, przytulania. Chcialam być sama, dużo myslalam, dużo spałam, irytowala mnie nawet obecność męża. Po jakimś czasie z kolei ta obecność była mi potrzebna bardzo, ale bez słów. Każdy jest inny.

Nikt nie zgadnie co mu w tej chwili najbardziej potrzebne. Mężczyźni lubią się w trudnych chwilach ukrywać " w jaskini". Bądź przy nim jednak nie traktuj go jak dziecko, da  radę ;). Sama takich chwilach miałam potrzebę mówienia o osobie która odeszła - możesz stwarzać warunki by opowiadał o wspólnych chwilach z nianią, oczywiście gdy nie będzie chciał o tym rozmawiać to nic na siłę.

Dla mnie takie "po prostu jestem", to najlepsze co druga osoba może mi dać w trudnych chwilach.