Nie dbam o siebie!Jak to zmienic.

Nie dbam o siebie, mam meza. Wczesniej dbalam o siebie, staralam sie. Wiem, ze zaraz zaczna sie odzywac glosy, ze chcialam wyjsc za maz, a teraz mam juz meza wiec to olewam Wiem i jestem tego w pelni swiadoma, ze wynika to z mojego lenistwa i braku motywacji. Znalazlam sie w trudnej dla mnie sytuacji,stracilam prace i wszystko zaczelo sie wlasnie od tamtego czasu. Siedze w domu, nie pracuje, nie mamy dzieci. Jestem pewna ze gdybym pracowala, sprawa wygladalaby inaczej. Od tego siedzenia w domu poprostu tak mi sie porobilo, czasem mialam doly nieziemskie, brak samopoczucia i chceci do wykonywania zwyklych codziennych czynnosci, takich jak prysznic Powiecie wyjdz z domu, zajmij sie czyms, znajdz prace - wiem to dobrze sama. Moja trudna sytuacja, o ktorej mowilam i o ktorej nie chce tu pisac, powoduje, ze jak na razie nie mam innego wyjscia i nie zmieni sie to w najblizszym czasie. Nie dbam o siebie i jest mi z tym zle.

Czy możecie coś na to poradzić???

Jak sie zmotywowac????

Twój  mąż  znalazł  inną  zadbaną  i jeszcze  mu dzieci  urodzila 

  Dnia 2.12.2019 o 20:35, Gość Pomysl sobie napisał:

Twój  mąż  znalazł  inną  zadbaną  i jeszcze  mu dzieci  urodzila 

No nie wiem, czy taka sugestia w moim przypadku coś pomoże,ponieważ tu bardziej chodzi o mnie niż o męża.

Jeśli teraz o siebie nie zadbam i nie zrobię czegoś by to zmienić ,to moje poczucie wartości spadnie do zera.

Co mam zrobić by moje samopoczucie się poprawiło????by wzmocnić poczucie własnej wartości.

Jakieś pomysły????

Zera  jak  mezus  sobie  inną  znajdzie 

  Dnia 2.12.2019 o 20:29, Gość Dziewczyna w zielonym szal napisał:

Nie dbam o siebie, mam meza. Wczesniej dbalam o siebie, staralam sie. Wiem, ze zaraz zaczna sie odzywac glosy, ze chcialam wyjsc za maz, a teraz mam juz meza wiec to olewam Wiem i jestem tego w pelni swiadoma, ze wynika to z mojego lenistwa i braku motywacji. Znalazlam sie w trudnej dla mnie sytuacji,stracilam prace i wszystko zaczelo sie wlasnie od tamtego czasu. Siedze w domu, nie pracuje, nie mamy dzieci. Jestem pewna ze gdybym pracowala, sprawa wygladalaby inaczej. Od tego siedzenia w domu poprostu tak mi sie porobilo, czasem mialam doly nieziemskie, brak samopoczucia i chceci do wykonywania zwyklych codziennych czynnosci, takich jak prysznic Powiecie wyjdz z domu, zajmij sie czyms, znajdz prace - wiem to dobrze sama. Moja trudna sytuacja, o ktorej mowilam i o ktorej nie chce tu pisac, powoduje, ze jak na razie nie mam innego wyjscia i nie zmieni sie to w najblizszym czasie. Nie dbam o siebie i jest mi z tym zle.

Czy możecie coś na to poradzić???

Jak sie zmotywowac????

Co nie zmieni sie najblizszym czasie? Twoje samopoczucie? To po co Ci radzic?

  Dnia 2.12.2019 o 21:05, Gość Kiss napisał:

Co nie zmieni sie najblizszym czasie? Twoje samopoczucie? To po co Ci radzic?

Właśnie nie wiem jak to zmienić.

Przybita jestem faktem tym, że straciłam pracę,ale nie widzę nadzieji by ja szybko znaleźć...z powodu mojego samopoczucia.

Myślę że to załamało moje poczucie własnej wartości, a ja nie mam pomysłu jak to zmienić.

Nawet do mycia zębów się zmuszam.

Jest najniższe bezrobocie od dekad, czemu masz nie znalezc?

  Dnia 2.12.2019 o 21:17, Gość Kiss napisał:

Jest najniższe bezrobocie od dekad, czemu masz nie znalezc?

Bo brakuje mi wiary w siebie

Psycholog, terapia, itd, itp. na początek.

  Dnia 2.12.2019 o 21:19, Gość gość napisał:

Psycholog, terapia, itd, itp. na początek.

Psycholog,terapia to na początek...a później co elekrowstrzasy

Musisz wziąć się w garść, nie ma innego wyjścia. Wiem co czujesz, bo byłam w takiej sytuacji w zeszłym roku. Idąc na rozmowę o pracę spanikowałam i jak dziecko uciekłam, a potem ryczałam cały wieczór i miałam ochotę się zabić. Pewnego dnia wstałam rano, krzyknęłam do siebie „dość tego, ku#wa dość!”, wysłałam kilkanaście CV, poszłam na rozmowy i wybrałam ofertę. Dosłownie srałam z nerwów, ale po tygodniu było już dużo lepiej i w końcu zaczęłam na spokojnie ogarniać resztę życia. Dziś jestem szczęśliwa. Mój mąż też. Powodzenia i trzymam za Ciebie kciuki.

  Dnia 2.12.2019 o 21:48, Gość Sttaj napisał:

Musisz wziąć się w garść, nie ma innego wyjścia. Wiem co czujesz, bo byłam w takiej sytuacji w zeszłym roku. Idąc na rozmowę o pracę spanikowałam i jak dziecko uciekłam, a potem ryczałam cały wieczór i miałam ochotę się zabić. Pewnego dnia wstałam rano, krzyknęłam do siebie „dość tego, ku#wa dość!”, wysłałam kilkanaście CV, poszłam na rozmowy i wybrałam ofertę. Dosłownie srałam z nerwów, ale po tygodniu było już dużo lepiej i w końcu zaczęłam na spokojnie ogarniać resztę życia. Dziś jestem szczęśliwa. Mój mąż też. Powodzenia i trzymam za Ciebie kciuki.

Dobrze że chociaż jedna osoba mnie rozumie i dziękuję Ci za ten wpis.

Myślę że potrzebuje wsparcia, by zacząć działać i twoja rada na pewno mi się przyda.

To siedź i zarosnij brudem i smrodem! Jak Cię będą palcem wytykac a mąż poszuka zadbanej i czystej łaski to na pewno Ci się samopoczucie poprawi. 

Śmierdzacy leń jesteś poprostu! 

Też miałam kilka lat temu ciężki okres. Pomógł mi stały rytm dnia. Ja nie potrafię funkcjonować w pizamie np. Wtedy taka rozmemłana jestem. Plus kupiłam sobie kilka ładnych ubrań do chodzenia po domu - dopasowane jegginsy, jakaś tunika czy luźna koszula, ...enka dzianinowa. I ładne kapcie wstawałam tak jak mąż do pracy, on ćwiczył a ja pod szybki prysznic. Potem wspólne śniadanie szybkie, on do pracy a ja najpierw sprzątanie, potem nauka (chociażby Excela możesz poćwiczyć, na yt są fajne zajęcia), gotowanie albo szybkie zakupy, sport, wspólny wieczór z mężem. Nauczyłam się szyć tak sobie myślę że to był fajny czas, jedyny taki w którym miałam go sporo dla siebie. Od Ciebie zależy jak go wykorzystasz - czy przeleżysz śmierdząca przed tv czy zrobisz coś dla siebie. 

  Dnia 2.12.2019 o 22:24, Gość Ola Ola napisał:

Też miałam kilka lat temu ciężki okres. Pomógł mi stały rytm dnia. Ja nie potrafię funkcjonować w pizamie np. Wtedy taka rozmemłana jestem. Plus kupiłam sobie kilka ładnych ubrań do chodzenia po domu - dopasowane jegginsy, jakaś tunika czy luźna koszula, ...enka dzianinowa. I ładne kapcie wstawałam tak jak mąż do pracy, on ćwiczył a ja pod szybki prysznic. Potem wspólne śniadanie szybkie, on do pracy a ja najpierw sprzątanie, potem nauka (chociażby Excela możesz poćwiczyć, na yt są fajne zajęcia), gotowanie albo szybkie zakupy, sport, wspólny wieczór z mężem. Nauczyłam się szyć tak sobie myślę że to był fajny czas, jedyny taki w którym miałam go sporo dla siebie. Od Ciebie zależy jak go wykorzystasz - czy przeleżysz śmierdząca przed tv czy zrobisz coś dla siebie. 

Masz rację warto ten czas poświęcić na coś lepszego...coś rozwojowego niż siedzenie na kanapie przed tv.

Muszę zrobić coś dla siebie i jestem tego świadoma,bo potrzebuje wyjść z tego dołka,tylko że brak mi motywacji na dłużej,coś na zasadzie"slomiany zapal".

Wiem że powinnam coś zmienić,ale brak mi sil.

Dziękuję Ci za ten wpis...i musze twoja radę przemyśleć,by odzyskać swój rytm życia.

×

Ja bym tak nie mogła nie dbać o siebie,bo czulabym się jak bezdomna.